آسيب شناسي باورهاي ديني در عصر امام حسين (ع)
مشخصات كتاب
نويسنده : نعمت الله حصاركي
ناشر: نعمت الله حصاركي
چكيده
در اين نوشتار، سعي ما بر اين بوده است كه ابتدا با توضيح مفهوم «آسيب شناسي» در حوزه باورهاي ديني، تصويري روشن از آنچه منظور نظر است، ارائه گردد. سپس به صورت گذرا به آسيب شناسي اديان پرداخته و بر آسيب شناسي دين اسلام به عنوان آخرين دين الهي تاكيد ورزيده ايم.در اين رهگذر به بررسي علت العلل همه آسيبها پس از رحلت پيامبر اكرم (ص) پرداخته و با شناسايي «جدايي قرآن از عترت» به عنوان ريشه همه كجي ها و انحرافات، ماجراي شوراي سقيفه را عامل اصلي اين جدايي معرفي كرده ايم.آن گاه با شمردن برخي از آسيبهاي عقدتي مسلمانان در عصر امام حسين (ع) به دليل محدوديت مقاله تنها به تحقيق درباره دو نمونه مهم از آسيبهاي سلبي و ايجابي، كه در سرنوشت اسلام عموما و در حادثه كربلا بخصوص نقش بسزايي داشته است، اكتفا كرده ايم.تلاش ما در آسيب شناسي ايجابي و سلبي به ترتيب بر روي «جبرگرايي» و «ارجا گرايي» مسلمانان صورت گرفته است.شيوه كار در هر دو اين گونه است كه ابتدا مفهومي صحيح منطبق بر ديدگاه اسلام ناب از آنها ارائه داده و آن گاه به بحث و بررسي درباره زمينه پيدايش آن از آغاز حكومت بني اميه و دخالت داشتن انگيزه هاي سياسي در شكلگيري و گسترش آن پرداخته ايم. در پايان نيز بخشهايي از سخنان امام حسين (ع) را به عنوان شواهدي از وضع اسلام در آن عصر بيان داشته ايم.
مقدمه
يكي از موضوعهايي كه از سوي انديشمندان و متفكران اسلامي بسيار مورد مطالعه و دقت نظر قرار گرفته، «نقش امام حسين (ع) در احياي دين» است.هر چند اين موضوع قرنهاست كه پيوسته از زواياي مختلف مورد