اشاره

6

یا علیُّ، ثَلاثٌ لا تُطیقُها هذِهِ الامَّهِ: المواساهُ لِلأخِ فی مالِهِ وَانصافُ النّاسِ مِن نَفسِهِ وَذِکرُ اللّهِ عَلی کُلّ حالٍ وَلَیسَ هُوَ: «سُبحانَ اللّهِ وَالحَمدُلِلّهِ وَلا إله إلَّااللّهُ وَاللّهُ اکبَرُ» وَلکِن إذا وَرَدَ عَلی ما یَحرُمُ عَلَیهِ خافَ اللّه عَزَّوَجَلَّ عِندَهُ وَتَرکَه.

ای علی، سه کار است که این امّت طاقت آن را ندارند (و از همه ساخته نیست):

مواسات با برادران دینی در مال؛ حقّ مردم را از خویشتن دادن و یاد خدا در هر حال، ولی یاد خدا (تنها) «سبحان اللّه و الحمدللّه و لا إله إلّااللّه و اللّه اکبر» نیست، بلکه یاد خدا آن است که وقتی انسان در برابر حرامی قرار می گیرد از خدا بترسد و آن را ترک گوید.

بحارالانوار، ج 77، ص 45

نور هدایت

حدیث مورد بحث بسیار پرمحتوا واز احادیث معروف است. حضرت می فرماید: سه چیز است که امّت طاقت آن را ندارند. یعنی کار مشکلی است و از همه ساخته نیست.

1.

«المواساه للاخ»

انسان در مورد دیگران مواسات داشته باشد. گاه ممکن است انسان انفاق کند یا صدقه و قرض بدهد، امّا مواسات داشتن یعنی اینکه اموالش را با دیگران تقسیم کند و این کار بسیار مشکلی است. از این جمله