بانک جامع بیانات مقام معظم رهبری (دام ظله)

سخنرانی آیت الله خامنه ای در چهل ودومین مجمع عمومی سازمان ملل، نیویورک

بسم الله الرّحمن الرّحیم

سال 1366ماه شهریور31/ 06/ 1366

خداوندا به نام تو آغاز می کنم و از تو هدایت و کمک می طلبم. زندگی و مرگ و نیاز و نیایش من متعلق به توست؛ تو خود روشنی و گیرایی سخن حق را به گفته هایم ببخش، و آن را پیک حقیقت بسوی صدها میلیون گوش و دلی قرار ده که هم اکنون ملتهبانه آن را می طلبند، و بسوی صدها برابر که در آینده چنین خواهند بود.

بارالها! درودی سپاسگزارانه از سوی من و ملتم به روان پیامبران بزرگ به ویژه ابراهیم و موسی و عیسی و محمّد صلوات الله علیهم بفرست؛ که پیام رهایی و آگاهی انسان را به بهای جان و با همه ی توان در جهان پراکندند و ابدی ساختند. و سلامی تکریم آمیز به دلهای پاک و روشن که آن پیام را نیوشیدند، به ویژه آنان که بر سر آن جان باختند. آقای رئیس، آقای دبیر کلّ، حضار محترم، من رئیس جمهور کشوری هستم که در یکی از بلندترین و حساس ترین دورانهای تاریخ مهد تمدن و کانون فرهنگ بشریت بوده است، و اکنون نیز قلمرو نظامی است که بر همان پیشینه ی استوار بنا شده، و به پشتوانه ی فرهنگی بی نظیر آن که اکنون به برکت بیداری اسلامی غنای بیشتری یافته تکیه کرده است.

من از ایران می آیم، که زادگاه پرآوازه ترین و درعین حال ناشناخته ترین انقلاب های دوران معاصر است.