بیان جاویدان

مشخصات کتاب

نویسنده : سید محمد رضا تجویدی

ناشر: مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان

مقاله

مقدمه

«انما یعمر مساجد الله من آمن بالله» هر آینه تنها کسانی که ایمان به خدا دارند مساجد (خانه های خدا) را آباد می کنند.

از ابتدای رمضان المبارک 1427 ه.ق مسجد سلطانزاده با تولیت استاد بزرگوار حوزه علمیّه اصفهان حضرت آیت الله امامی دامت برکاته فعالیتهای خود را آغاز، و هم اکنون با الطاف خاص امام هشتم سلطان ابی الحسن علی بن موسی الرضا (ع) ضمن برگزاری نماز جماعت به فعالیتهای فرهنگی تبلیغی خود ادامه می-دهد، لکن ساختمان قدیمی مسجد، پاسخگوی فعالیّتها و جمعیت موجود و همچنین زیبنده ی چهارباغ اصفهان نمی باشد. لذا از خیّرین محترم دعوت به همکاری برای ساختن مسجد در چند طبقه و ایجاد سالن مطالعه و کتابخانه تخصصی امام هشتم (ع) می نماییم.

جزاکم الله خیرا.

سید محمد رضا تجویدی

هیأت امناء مسجد

امام جماعت مسجد

2228793-0311

شمه ای کوتاه از زندگانی امام رضا (ع)

حضرت علی بن موسی الرضا (ع)- در روز یازدهم ذیقعده سال 148 هجری دیده به جهان گشود.

(اعلام الوری با علام الهدی ، ص 313، اصول کافی، ج 1، ص 486- الارشاد مفید، ص 304)

مادر او بانویی با فضیلت بنام «تُکْتَمْ» بود که پس از تولد حضرت، از طرف امام کاظم (ع) -«طاهره» نام گرفت.

(همان کتاب، ص 313 ، بحارالأنوار، ج 49، ص 5 و 7، عیون اخبار الرضا(ع)، ج 1، ص 14)

کنیه او «ابوالحسن» و لقبش «رضا» است. او پس از شهادت پدر بزرگوارش در زندان بغداد (در سال 183 هجری) در سن 35 سالگی عهده دار مقام امامت و رهبری امّت گردید.

خلفای معاصر حضرت

مدت امامت آن حضرت بیست سال بود که ده سال آن معاصر با خلافت «هارون الرشید»، پنج سال معاصر با خلافت «محمد امین»، و پنج سال آخر نیز معاصر با خلافت «عبدالله المأمون» بود.

امام تا آغاز خلافت مأمون در زادگاه خود، شهر مقدس مدینه، اقامت داشت، ولی مأمون پس از رسیدن به حکومت، حضرت را به خراسان دعوت کرد و سرانجام حضرت در ماه صفر سال 203 هجری قمری (در سن 55 سالگی) به شهادت رسید و در همان سرزمین به خاک سپرده شد.

( اصول کافی ص 486- الارشاد شیخ مفید، ص 304)

انگیزه اصلی مأمون برای تشکیل جلسات مناظره

مأمون پس از تحمیل مقام ولایتعهدی بر امام رضا (ع) در خراسان جلسات گسترده ی بحث و مناظره تشکیل داد، و از اکابر علمای زمان، اعم از مسلمان و غیر مسلمان ، به این جلسات دعوت کرد.

بی شک پوشش ظاهری این دعوت اثبات و تبیین مقام والای امام (ع) در رشته های مختلف علوم و مکتب اسلام بود، اما در این که در زیر این پوشش ظاهری چه صورتی پنهان بود در میان محققان گفتگو است:

1- گروهی که با بدبینی این مسائل را می-نگرند- و حق دارند که بدبین باشند، چرا که اصل در تفسیر نگرشهای سیاسی جباران بر بدبینی است- می گونید: مأمون هدفی جز این نداشت که به پندار خویش مقام امام (ع) را در انظار مردم، مخصوصاً ایرانیان که سخت به اهل بیت عصمت (ع) علاقه داشتند و عشق می ورزیدند، پایین بیاورد، به گمان اینکه امام تنها به مسائل ساده ای از قرآن و حدیث آشناست و از