- مشخصات کتاب
- اشاره
- فهرست مطالب
- اشاره
- بدزبانی
- کسی که از شرّش میترسند
- ستمکاری
- فخر و کبر
- سختدلی
- بیدادگری
- پیروی هوس
- فریفتن،خیانت و نیرنگ
- دروغ
- دوزبانی
- قهر و جدائی
- گسستن پیوند خویشاوندی و قطع رحم
- نافرمانی از پدر و مادر
- بیزاری جستن از نسب
- دربارۀ کسی که مسلمانان را آزار داده،خوارشان میکند
- دربارۀ کسی که عیب و لغزش مؤمنان را میجوید
- سرزنش کردن
- غیبت کردن و بهتان گفتن
- سخن گفتن به زیان مؤمن
- شماتت کردن(شادی بدخواهانه)
- دشنام گفتن
- تهمتزدن و بدگمانی
- دربارۀ کسی که خیرخواه برادر مؤمنش نیست
- انجامندادن وعده
- دربارۀ کسی که از برادر مؤمنش پردهپوشی میکند
- دربارۀ کسی که برادرش از او یاری میخواهد و او یاریاش نمیکند
- دربارۀ کسی که چیزهای خودش یا دیگران را از مؤمن بازمیدارد
- دربارۀ کسی که مؤمنی را میترساند
- باب سخنچینی
- باب فاشکردن
- باب آنکس که آفریده را فرمان برد به نافرمانی آفریدگار
- باب کیفرهای شتابناک گناهان
- باب همنشینی با گنهکاران
- باب اقسام مردم
- باب کفر
- باب اقسام کفر
- باب ستونهای کفر و شعبههای آن
- باب صفت دورویی و دورو
- باب شرک
- باب تردید
- باب گمراهی
- باب ناتوان در دین
- باب کسانی که کارشان موقوف به فرمان خداست
- باب اصحاب اعراف
- باب در بیان اقسام مخالفان و قدریّه و خوارج و مرجئه و اهالی شهرها
- باب دلجوئیشدگان
- باب در بیان اشتراک دورویان و گمراهان و شیطان در دعوت الهی
- باب در بیان گفتار خدای برتر «و بعضی از مردم خدا را بر یک حال میپرستند»
- باب کمتر چیزی که بنده به وسیله آن مؤمن یا کافر یا گمراه شود
- باب
- باب پایداری ایمان و اینکه آیا رواست خدا ایمان را از کسی بگیرد؟
- باب صاحبان ایمان عاریتی
- باب در نشانۀ عاریتدار
- باب فراموشی دل
- باب در تیرگی دل آدم دورو،گرچه زبانآور باشد و روشنی دل مؤمن،گرچه کوتاهزبان باشد
- باب در دگرگونی حالات دل
- باب بداندیشی(وسوسه)و حدیث نفس
- باب اعتراف به گناهان و پشیمانی از آنها
- باب نهان داشتن گناهان
- باب کسی که آهنگ کار نیک یا کار بد کند
- باب توبه
- باب آمرزشخواهی از گناه
- باب در بیان آنچه خدای عزّتمند هنگام توبه آدم علیه السّلام به او بخشید
- باب گناهان کوچک
- باب در اینکه گناهان سه قسماند
- باب شتاب در کیفر گناه
- باب در تفسیر گناهان
- باب نادر
- باب نادر دیگر
- خداوند به وسیلۀ عامل بلا را از غیرعامل رفع میکند
- ترکگناه آسانتر از جستوجوی توبه است
- استدراج
- حسابرسی عمل
- دربارۀ کسی که از مردم عیبجویی میکند
- مسلمان برای آنچه در جاهلیت کرده،گرفتار نمیشود
- همانا کفر با توبه،عمل را باطل نمیکند
- معافشدگان از بلا
- آنچه از امّت برداشته شده است
- باب«همانا هیچ گناهی با وجود ایمان زیان نمیرساند و هیچ نیکیای با وجود کفر سود ندارد»
- کتاب دعا بابی دربارۀ فضیلت دعا و تشویق کردن و برانگیختن دیگران بر آن
- اشاره
- بابی دربارۀ اینکه دعا،سلاح مؤمن است
- بابی دربارۀ اینکه دعا،بلا و قضا را باز میگرداند
- بابی دربارۀ اینکه دعا،درمان هر دردی است
- دربارۀ اینکه هرکه دعا کند برآورده گردد
- بابی دربارۀ الهامشدن دعا بر دل مؤمن
- بابی دربارۀ باورداشتن برآورده شدن دعا
- بابی دربارۀ رویآوردن به دعا
- بابی دربارۀ پافشاری نمودن در دعا و انتظار کشیدن برای برآورده شدن دعا
- بابی دربارۀ نامبردن و برشمردن درخواست در دعا
- بابی دربارۀ نهانداشتن دعا
- بابی[دربارۀ]زمانها و حالتهایی که امید برآورده شدن دعا در آنها میرود
- بابی دربارۀ آرزومندی،و بیمناکی،و نالهگری،و از همه گسستگی و به خدا پیوستگی،و زاری نمودن و پناهندگی به خدا و خواهش نمودن از خدا
- بابی دربارۀ گریه
- بابی دربارۀ ستایش نمودن پیش از دعا
- بابی دربارۀ گردهمایی برای دعا کردن
- بابی دربارۀ گسترده نمودن دعا بر همگان
- بابی دربارۀ آنکس که برآورده شدن دعایش واپس افتد
- بابی دربارۀ صلوات فرستادن بر محمّد صلّی اللّه علیه و اله و سلّم و خاندانش علیهم السّلام
- بابی دربارۀ آنچه از ذکر و یاد خدای عزّتمند و شکوهمند در هر مجلسی واجب است
- بابی دربارۀ بسیار یاد نمودن خدای عزّتمند و شکوهمند
- بابی دربارۀ اینکه صاعقه ذکرگو را در نرسد
- بابی دربارۀ به ذکر خدای عزّتمند و شکوهمند پرداختن
- بابی دربارۀ یاد نمودن پنهانی خدای عزّتمند و شکوهمند
- بابی دربارۀ یادنمودن خدای عزّتمند و شکوهمند در میان غفلتمندان
- بابی دربارۀ ستودن و به بزرگی یاد نمودن
- بابی دربارۀ آمرزشخواهی
- باب سبحان اللّه گفتن و لا إله إلاّ اللّه گفتن و اللّه أکبر گفتن
- بابی دربارۀ دعانمودن برای برادران دینی در پشتسر آنان
- بابی دربارۀ آنکس که دعایش پذیرفته آید
- بابی دربارۀ آنکس که دعایش به اجابت نرسد و پذیرفته نیاید
- بابی دربارۀ نفرین نمودن دشمن
- بابی دربارۀ نفرین کردن یکدیگر
- بابی دربارۀ آنچه که خدای فرازمند خویشتن را به آن به بزرگی یاد کند
- بابی دربارۀ آنکس که«لا اله الاّ اللّه»گوید
- بابی دربارۀ آنکس که بگوید:«لا إله إلاّ اللّه و اللّه أکبر»
- بابی دربارۀ آنکس که بگوید:«لا إله إلاّ اللّه وحده وحده وحده»
- بابی دربارۀ آنکس که دهبار بگوید:«لا إله إلاّ اللّه وحده لا شریک له»
- بابی دربارۀ آنکس که بگوید:
- بابی دربارۀ آنکس که هر روز ده بار بگوید:
- بابی دربارۀ آنکس که ده بار بگوید:«یا اللّه یا اللّه...»
- بابی دربارۀ آنکس که بگوید:«لا إله إلاّ اللّه حقّا حقّا»
- بابی دربارۀ آنکس که«یا ربّ یا ربّ»گوید
- بابی دربارۀ آنکس که پاکدلانه بگوید:«لا اله الاّ اللّه»
- بابی دربارۀ آنکس که گوید:«ما شاء اللّه و لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه»
- بابی دربارۀ آنکس که بگوید:«أستغفر اللّه الّذی لا إله إلاّ هو الحیّ القیّوم ذو الجلال و الإکرام و أتوب إلیه»
- باب سخن در صبحگاهان و شامگاهان
- دعا هنگام خواب و بیداری
- دعا هنگام بیرون رفتن از منزل
- دعای پس از نمازها
- دعا برای روزی
- دعا برای ناراحتی و نگرانی و اندوه و ترس
- دعا برای دردها و بیماریها
- حرز و تعویذ
- دعا هنگام خواندن قرآن
- دعا برای حفظ قرآن
- دعاهای کوتاه برای همۀ خواستههای دنیا و آخرت
- کتاب فضیلت قرآن
- اشاره
- فضیلت حامل قرآن
- دربارۀ کسی که با مشقّت قرآن میآموزد
- دربارۀ کسی که قرآن را حفظ کرده،سپس آن را فراموش کرده است
- دربارۀ خواندن قرآن
- دربارۀ خانههایی که در آنها قرآن خوانده میشود
- ثواب قرآن خواندن
- خواندن قرآن از روی مصحف
- دربارۀ ترتیلخوانی قرآن با صدای خوب
- دربارۀ کسی که هنگام تلاوت قرآن خود را به غش میزند
- زمانی که قرآن در آن خوانده شود و به پایان برسد
- قرآن چنانچه نازل شده است،بالا میرود
- فضل قرآن
- باب نوادر
- کتاب معاشرت[آداب اجتماعی] باب معاشرت واجب
- اشاره
- نیکو معاشرت بودن
- دربارۀ کسی که دوستی و همنشینی با او واجب است
- دربارۀ کسی که همنشینی و دوستی با او ناپسند است
- دوستی و مهرورزی با مردم
- اظهار دوستی به برادر
- دربارۀ سلام کردن
- دربارۀ کسی که واجب است آغاز به سلام کند
- دربارۀ اینکه وقتی یک نفر از گروه سلام میکند،کفایت میکند و وقتی یک نفر از جمع نیز جواب سلام داد،همان کفایت میکند
- سلام کردن به زنها
- دربارۀ سلام بر اهل سایر ادیان
- نامهنویسی به اهل ذمّه
- دربارۀ چشمپوشی
- باب نادر
- عطسه و جواب آن
- واجب بودن بزرگداشت مسلمان سالخورده
- دربارۀ گرامی شمردن شخص کریم
- دربارۀ حقّ کسی که داخل خانه میشود
- همنشینی به امانتداری است
- دربارۀ صحبت درگوشی
- دربارۀ نشستن
- دربارۀ تکیهزدن و بر دست تکیهدادن
- باب شوخی و خنده
- دربارۀ حقّهمسایگی
- دربارۀ مرز همسایگی
- دربارۀ نیکوهمراهی و حقّهمسفر
- دربارۀ نامهنگاری به همدیگر
- باب نوادر
- باب
- دربارۀ نهی از سوزاندن کاغذهای نوشتهشده
- نمایۀ آیات
- نمایۀ روایات
- الفهرست
- کتاب الدّعاء
- کتاب فضل القرآن
- کتاب العشرة
[٣46٠]٢-سکونی از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده که رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله فرمودند:ای مردم شما در منزلگاه صلح و آرامش هستید شما اکنون در سفرید و به سرعت شما را حرکت می دهند و شما می بینید که شب و روز و خورشید و ماه هر تازه ای را کهنه می کنند و هر دوری را نزدیک می گردانند و هر وعده ای را به سر می آورند پس برای گذرگاه دور وسیله آماده کنید.حضرت فرموده است:در این هنگام مقداد اسود برخاسته،عرض کرد:ای رسول خدا.منزلگاه صلح و آرامش چیست؟فرمودند:منزلگاه فرود آمدن و جدا شدن است.(و چون کوتاه مدت است سزاوار جنگ و نزاع بر سر آن نیست)پس هنگامی که آشوب ها مانند پاره های شب تار شما را فراگرفت به قرآن رو آورید.که آن شفاعت کننده ای شفاعت شده است و سعایت کننده ای که کلامش تصدیق می شود و هرکس قرآن را پیشوای خود قرار دهد او را به سوی بهشت راه می نماید و هرکس آن را پشت سر اندازد او را به سوی دوزخ می راند.او راهنمایی است که به بهترین راه راهنمایی می کند و کتابی است که تفصیل و توضیح و بیان در آن است.او جداکنندۀ حق از باطل است و شوخی نیست و ظاهر و باطنی دارد.ظاهرش فرمان است و باطنش دانش ظاهرش زیبا و باطنش ژرف است.ستارگانی دارد و هریک از آنها نیز ستارگانی دارند.شگفتی هایش به شماره نمی آید و کهنه نمی گردند.چراغ های هدایت و مناره های حکمت در آن است و راهنمایی برای شناخت است برای هرکس که صفات را شناخته باشد پس هر گردش گری باید دیدگانش را جولان بدهد و نظر را تا به آن صفت پیش برد که از تباهی نجات می دهد و از گرفتاری رهایی بخشد؛زیرا اندیشه،زندگی قلب های بینا است چنان که نورانی شده به وسیلۀ نور در تاریکی ها راه می رود.
پس بر شما باد که به نیکویی رهایی یابید و کم در کمین باشید.
[٣46١]٣-سماعۀ مهران روایت کرده که امام صادق علیه السّلام فرمودند:همانا خداوند شکست ناپذیر چیره گر کتابش را بر شما فرود آورد که راستگو و نیکوکار است.
اخبار شما و پیشینیان و آیندگان و اخبار آسمان و زمین در آن است و اگر کسی نزد شما می آمد که در آن ها به شما خبر دهد در شگفت می شدید.
[٣46٢]4-ابو جارود از امام باقر علیه السّلام روایت کرده که رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله فرمودند:
ص :5٣٧