طرد، تنبيهي زجرآور مربوط به جوامع ابتدائي

مشخصات كتاب

برگرفته از:

سايت بهائي پژوهي

طرد، تنبيهي زجر آور مربوط به جوامع ابتدائي

در جوامع ابتدايي و توسعه نيافته، يكي از زجر آورترين روش هاي تنبيه افراد خاطي، طرد آن ها از چنين جوامعي بوده است. نفي بلد كه در زمان هاي گذشته از رايج ترين مجازات ها بوده است، نمونه اي از اشكال مختلف طرد است. در اين جوامع كه مي توان از عنوان توده وار نيز براي چنين جوامعي استفاده نمود، به دليل وابستگي شديد افراد به بنياد هاي قبيله اي، زندگي بدون اين وابستگي ها، زجر آورو درد آور بوده است. اساسا در چنين جوامعي، فرد بدون اين وابستگي ها فاقد هويت مي باشد. وابستگي يك فرد به جامعه اي خاص مهم ترين عنصر هويت ساز بوده است. مثلا در دوران جاهليت، وابستگي فرد به عشيره اي هم چون بني تميم، مهمترين عنصر سازنده هويت او مي باشد. به همين دليل است كه در دوران پيشا مدرن وابستگي آدمي به قبيله و عشيره و يا شهر و ديارش، هميشه جزئي از نام او بوده است و فرد به نام قبيله و عشيره و يا تيره و طايفه اش شناخته مي شده است. برخورد با اين نام ها در تاريخ تمامي اقوام، بازگو كننده اهميت اين وابستگي است. اين وابستگي كه در انتهاي نام افراد مي آمده در تاريخ ايران نيز مشهود است و حتي هنوز نام خانوادگي و يا فاميل بسياري از افراد برگرفته از نام شهر و ديار و يا ايل و عشيره آن هاست. عناويني چون عيساي ناصري (منسوب به روستاي ناصره)، ملا مهدي سبزواري (منسوب به شهر سبزوار)، فتح علي شاه قاجار (منسوب به ايل قاجار)، جابرابن عبدالله