- مشخصات کتاب
- ادامه سوره مائده
- سوره المائدة (5): آیات 55 تا 56
- اشاره
- ترجمه آیات
- بیان آیات
- اثبات اینکه این دو آیه شریفه در باره امام علی (علیه السلام) نازل شده و متضمن تنصیص بر ولایت و خلافت آن حضرت میباشد
- مراد از" ولی" در آیه شریفه ناصر نیست بلکه ولایت به معنای محبت و دوستی است
- اشکالات بعضی مفسرین معاند بر دلالت آیات شریفه:" إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ..." بر ولایت امیر المؤمنین (علیه السلام) و رد آن اشکالات
- مواردی که جمع بر مفرد اطلاق شده است
- در صدر اسلام" زکات" در معنای لغوی (انفاق مال) به کار میرفته، نه در خصوص زکات واجب
- معانی و موارد استعمال کلمه" ولایت" و مشتقات آن
- چهار دسته آیات شریفه در باره: ولایت تکوینی خدا، ولایت تشریعی خدا، ولایت رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) و ولایت امام علی (علیه السلام)
- بحث روایتی (روایاتی در باره صدقه دادن امام علی (علیه السلام) انگشتری خود را در حال رکوع و نزول آیات گذشته در این شان)
- سوره المائدة (5): آیات 57 تا 66
- اشاره
- ترجمه آیات
- بیان آیات
- اشاره
- علت نهی از محبت کفار
- اگر ایمان به خدا قابل استهزاء باشد، عدم ایمان به خدا و پرستش طاغوت بدتر و رسواتر است
- سرزنش علماء اهل کتاب به جهت گنهکاری اهل کتاب و سکوت آنان در مقابل آن معاصی
- وجوهی که در معنای سخن یهود که گفتند: (یَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ)، گفته شده است
- معنای جمله: (بَلْ یَداهُ مَبْسُوطَتانِ) و معانی" ید" در موارد اضافه به خدای سبحان
- معنای اینکه فرموده:" آنچه بر تو نازل شده- قرآن- بر طغیان و کفر یهود میافزاید"
- مراد از:" ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ" در آیه:" وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقامُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِیلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ..."
- مؤثر بودن اعمال بشر در نظام کون و طبیعت
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل آیات گذشته در باره وظیفه علماء، دست خدا، امت مقتصده و...)
- سوره المائدة (5): آیه 67
- اشاره
- ترجمه آیه
- بیان آیه
- اشاره
- مراد از" ناس" در آیه شریفه، یهود نیست و موضوع ماموریت جدید امری بسیار مهم و خطیر میباشد
- خطری که رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) از آن نگران بوده خطر جانی نبوده بلکه پیامبر (صلی الله علیه و آله) از خطر اضمحلال دین بیمناک بوده است
- این احتمال که آیه در اوایل بعثت نازل شده و مراد از:" ما انزل" مجموع دین باشد مردود است
- این چه تکلیفی است که لازمه ابلاغ نکردن آن (به تنهایی) عدم ابلاغ اصل دین و مجموع آن میباشد؟
- این تکلیف تکلیفی بوده حائز کمال اهمیت و رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) در ابلاغ آن از ناحیه مسلمین اندیشناک بوده است نه از ناحیه کفار و مشرکین
- علت نگرانی رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) از ابلاغ آنچه بدان مامور شده است
- آن امر مهم و خطیری که پیامبر (صلی الله علیه و آله) مامور به ابلاغ آن شده است" ولایت" و جانشینی امیر المؤمنین (علیه السلام) است
- نکاتی که در آیه شریفه:" یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ" میباشد
- جمله" وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ" گر چه صورت تهدیدی دارد ولی در حقیقت مبین اهمیت موضوع است
- معنای عصمت در جمله:" وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ"
- مفهومی که کلمه" ناس" متضمن آنست و مراد از" ناس" در:" وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ"
- دو توضیح لازم در باره معنای جمله:" وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ" و جمله:" إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِینَ"
- بحث روایتی
- (روایاتی در ذیل آیه شریفه:" یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ..."، شان نزول آن و ابلاغ ولایت علی (علیه السلام) در غدیر خم)
- روایتی در مورد نصب امیر المؤمنین (علیه السلام) به ولایت و قصه حارث بن نعمان که صاحب تفسیر المنار نقل کرده و سپس بر آن اشکالاتی ایراد نموده
- رد اشکالاتی که صاحب المنار بر روایت فوق الذکر ایراد نموده است
- نام جمعی از صحابه رسول اللَّه (صلی الله علیه و آله) که حدیث غدیر را نقل کردهاند
- روایاتی دیگر از طرق عامه که شان نزول آیه شریفه را داستانهایی مختلف نقل می کنند
- سوره المائدة (5): آیات 68 تا 86
- اشاره
- ترجمه آیات
- بیان آیات
- اشاره
- نکتهای در باره اقامه دین که جمله:" لَسْتُمْ عَلی شَیْءٍ" در آیه شریفه:" قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ لَسْتُمْ عَلی شَیْءٍ... متضمن آنست
- اسم و لقب هیچ اثری در سعادت آدمی ندارد و فقط ایمان به خدا و روز جزا و عمل صالح مایه سعادت است
- چون یهود برای خود برتری میپنداشتند کور و کر شدند (از دیدن حق و شنیدن پند عاجز گشتند)
- بطلان و نامعقول بودن سخن نصارا که گفتهاند:" إِنَّ اللَّهَ ثالِثُ ثَلاثَةٍ"
- چگونگی اعتقاد به تثلیث در میان عوام نصارا
- احتجاج بر نفی الوهیت مسیح (علیه السلام) و نیز نفی الوهیت مادر مسیح (بنا بر یک احتمال در معنای آیه)
- استدلال بر وجوب عبادت خدای سبحان و عبادت نکردن هر چه جز او
- نکاتی که در استدلال و احتجاج فوق در آیه شریفه وجود دارد
- نکته اینکه در جمله:" ما لا یَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً" و جملات مشابه آن" ضر" قبل از" نفع" آورده شده است
- غلو اهل کتاب که از آن نهی شدهاند این بوده که انبیاء و احبار و راهبان خود را تا مقام ربوبیت بالا میبردهاند
- اعتقاد به پدری و پسری از اقوام بت پرستی به مسیحیت راه یافته است
- علت اینکه نصارا نزدیک ترین ملتها به مسلمین از جهت دوستی معرفی شدهاند
- وجود علماء و پارسایان بسیار در میان نصارا و استکبار نورزیدن آنها علت انس بیشتر آنان با مسلمین بوده است
- بحث روایتی
- گفتاری در معنای توحید از نظر قرآن
- بحث روایتی (شرح و تفسیر سخنانی از امیر المؤمنین (علیه السلام) در باره توحید خدای سبحان، نفی وحدت عددی و نفی حد از ذات اقدس الهی و...)
- بحثی تاریخی (در باره اعتقاد به وحدت عددی خداوند و رد آن در سخنان امام علی (علیه السلام))
- سوره المائدة (5): آیات 87 تا 89
- اشاره
- ترجمه آیات
- بیان آیات
- اشاره
- معنای کلمه:" حل" و مشتقات آن
- الزام و التزام به ترک آنچه خدا حلال کرده تعدی از حدود الهی و تجاوز به سلطنت تشریعی او است
- وجوهی که در باره مراد از اعتداء در جمله:" وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ" گفته شده است
- سوگندهای لغو سوگندهایی است که عقد و التزام نداشته باشد
- بیان کفاره حنث (شکستن) قسم
- بحث روایتی
- سوره المائدة (5): آیات 90 تا 93
- اشاره
- ترجمه آیات
- بیان آیات
- اشاره
- ده خصوصیت در این آیات که تشدید و تاکید حرمت شراب را میرسانند
- معنای" مسیر" و" انصاب" و" ازلام" و نقل یک قول که میگوید:" ازلام" نوعی تفال و استخاره است و آیه، دلیل بر تحریم و بطلان تفال و استخاره میباشد و رد این قول
- استخاره و تفال به این صورت که اگر خوب بود با طیب خاطر و اگر بد بود با توکل به خدا اقدام شود بلا مانع است
- معنای رجس و شیطانی بودن شراب و دیگر اعمالی که در آیه شریفه ذکر شده است
- اشاره به اینکه شیطان بر فکر آدمی در بعضی موارد سلطه دارد و مراد از مجسم شدن شیطان، مجسم شدن برای فکر بشر است
- چگونه شیطان با شراب و قمار بین آدمیان دشمنی و کینه ایجاد کرده، آنان را از ذکر خدا و نماز وجوه مختلفی که در بیان مراد آیه:" لَیْسَ عَلَی الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جُناحٌ فِیما طَعِمُوا" گفته شده است
- وجه بدون اشکال در معنای آیه شریفه
- وجوه متعددی که در توجیه تکرار" تقوا" در آیه شریفه گفته شده است
- بحث روایتی
- سوره المائدة (5): آیات 94 تا 99
- سوره المائدة (5): آیه 100
- سوره المائدة (5): آیات 101 تا 102
- اشاره
- ترجمه آیات
- بیان آیات
- اشاره
- نهی از پرستش در باره اموری که خدای تعالی دریچه علم به آنها را با اسباب عادی بسته است به جهت خطری است که معلوم شدن آن امور دربر دارد
- جوابهایی که در مورد ابهام و اشکال در آیه:" لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْیاءَ..." داده شده است
- مراد از" اشیاء" که در آیه شریفه سؤال از آنها ممنوع شده، جزئیات مربوط به احکام دین است
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل آیه:" لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْیاءَ..." و مذمت سؤال کردن بسیار و بیجا)
- سوره المائدة (5): آیات 103 تا 104
- سوره المائدة (5): آیه 105
- اشاره
- ترجمه آیه
- بیان آیه
- اشاره
- معنای" هدایت" و" ضلالت" و اشاره به اینکه همه راهها به خدا منتهی میشود
- مؤمنین مسئول گمراهی اهل ضلالت نیستند. از ضلالت آنها نهراسند و تحت تاثیر قرار نگیرند
- آیه شریفه:" عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ..." هیچ منافاتی با آیات مربوط به امر به معروف و نهی از منکر ندارد
- طریق انسان به سوی خداوند همان نفس انسان است که به منتهای مسیر میرسد (وَ أَنَّ إِلی رَبِّکَ الْمُنْتَهی
- این طریق، طریقی است اضطراری که مؤمن و کافر در آن گام مینهند (إِنَّکَ کادِحٌ إِلی رَبِّکَ...)
- التفات و توجه به این مسیر، تاثیر بارزی در عمل انسان دارد و عمل صالح منبع استکمال نفس و سعادت آنست
- اختلاف مردم در مقام" تذکر" و درک این حقیقت که در طریق و مسیر" الی اللَّه" هستند
- احتمالات دیگری که در معنای آیه شریفه:" یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ..." میرود.
- بحث روایتی
- اشاره
- بیان علت کلام معصوم (علیه السلام) که در روایت آمده: معرفت و سیر انفسی افضل از معرفت و سیر آفاقی است
- وجه اشتراک و وجه افتراق معرفت نفسی و معرفت آفاقی
- علم حاصل از سیر نفسی، علم حضوری است و علم حاصل از سیر آفاقی، علم حصولی است و علم حضوری سودمندتر میباشد
- روایاتی در باره معرفت نفس، و خدا شناسی از راه خود شناسی
- چند روایت در مورد راه صحیح کسب معرفت حقیقی به خدای تعالی (معرفت خدا به خدا)
- روایاتی در ذیل آیه شریفه:" عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ..." و بیان اینکه مفاد آن با ادله امر به معروف سازگار است
- بحث علمی (شامل چند اشاره تاریخی و چند بحث علمی مربوط به نفس در چند فصل)
- اشاره
- 1- توجیه عامیانه" نفس" در زمانهای گذشته و بیان اینکه انسان با کمی دقت، به عدم سنخیت بین نفس و بدن مادی حکم میکند
- 2- برخی حوادث و حالات، آدمی را از خارج نفس بریده، او را متوجه نفس خود کرده آثار نفسانی را آشکار میرساند
- 3- با ترک لذائذ جسمانی و تن به ریاضت دادن، بطور موقت یا مستمر، قدرت شگرف نفس بارز میشود
- 4- اشتغال به معرفت نفس و تحصیل آثار عجیب آن از قدیم ترین اعصار جزء کارهای ارزشمند بوده است
- 5- تعالیم و دستورات ادیان و مسلکهای مختلف برای تزکیه و تهذیب نفس با ریاضت کشیدن و زهد ورزیدن
- 6- پاسخ به یک شبهه و بیان رابطه بین اعمال و عبادات و ریاضتها و مجاهدات با نفس انسانی
- 7- پاسخ به این توهم که دین همان عرفان است و بیان اینکه معرفت نفس، طریق است نه هدف مستقل
- فرضیات و توجیهات غلطی که بر اثر غفلت از این حقیقت که نفس مغایرت جوهری با امور مادی دارد، در باره نفس گفته شده است
- اقسام و اصناف کسانی که به معرفت نفس پرداختهاند
- سوره المائدة (5): آیات 106 تا 109
- اشاره
- ترجمه آیات
- بیان آیات توضیح آیات شریفه راجع به گواه گرفتن هنگام وصیت و حکم شهود غیر مسلمان بر وصیت
- اشاره
- وجه صحیح در معنای جمله:" مِنَ الَّذِینَ اسْتَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْأَوْلَیانِ" در آیه شریفه
- مراد از" لا عِلْمَ لَنا" که در جواب پیامبران (علیه السلام) به خدا آمده است نفی مطلق علم نیست
- حقیقت علم جز در نزد خدای سبحان یافت نمیشود و ما که مخلوقیم و محدود، به حقیقت علم راه نداریم
- چند شاهد برای اینکه برای غیر خدای سبحان علم اثبات شده، و مراد از" لا عِلْمَ لَنا" نفی مطلق علم نیست
- گفتاری در معنای شهادت
- گفتاری پیرامون معنای عدالت
- گفتاری پیرامون یمین (سوگند)
- اشاره
- اعتماد به سوگند مدعی، به خدا، در شرع اسلام، ناشی از اعتماد به ایمان افراد در مجتمع اسلامی است
- در جوامع مادی امروز، نه تنها سوگند، بلکه هیچ قانون و ضابطه دیگری کوچکترین اثری ندارد
- با اعراض مردم از دین، احکام دینی منفسخ نمیشوند
- پاسخ به این توهم که سوگند به غیر اسم خدا و نیز خدا را به حق پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اولیایش قسم دادن شرک است
- بحث روایتی
- سوره المائدة (5):آیات 110 تا 111
- سوره المائدة (5): آیات 112 تا 115
- اشاره
- ترجمه آیات
- بیان آیات
- اشاره
- رد سخن بعضی که گفتهاند مائده نازل نشد، و بیان عدم انطباق داستان مائده قرآن با داستان نان و ماهی در انجیل یوحنا
- ذکر انواع معجزات انبیاء (علیه السلام) و خصوصیت معجزه مائده، و بیان وجه تهدید شدید حواریون در:" فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ..."
- وجوه مختلفی که در توجیه سخن حواریون که گفتند:" هَلْ یَسْتَطِیعُ رَبُّکَ أَنْ یُنَزِّلَ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ" ذکر شده است
- اشکالاتی که بر یکی از آن توجیهات که گفته مراد از" یستطیع"" یطیع" است وارد میباشد
- دلائل و معاذیری که حواریون برای در خواست نزول مائده ذکر کردهاند
- نکات و دقائقی که در دعای عیسی (علیه السلام) برای نزول مائده وجود دارد و حکایت میکند از ادب عبودیت او در برابر خداوند سبحان
- از وعده صریح خداوند به انزال مائده (إِنِّی مُنَزِّلُها عَلَیْکُمْ) استفاده میشود که مائده نازل شده است
- بحث روایتی (روایاتی راجع به مائده سماوی و بررسی روایات دال بر مسخ خائنین در قضیه مائده)
- سوره المائدة (5): آیات 116 تا 120
- اشاره
- ترجمه آیات
- بیان آیات
- اشاره
- مورد استعمال عبارت" مِنْ دُونِ اللَّهِ" در قرآن، و بیان اینکه خدا قابل انکار نیست هر چند در تشخیص اسماء و صفات او اشتباه شود و به ظاهر انکار گردد.
- اعتقاد به الوهیت مریم، مادر عیسی (علیه السلام) در میان مسیحیان و نقل گفتار صاحب تفسیر" المنار" در این باره
- نکاتی که در جواب عیسی (علیه السلام) به خدای تعالی در مقام تبرئه خود از شرک وزیدن نصارا نهفته است، و حاکی از نهایت ادب بندگی او میباشد.
- فقط علم خدای سبحان معتبر است و علم و جهل جز او را بها و اعتباری نیست
- حقیقت شهادت را فقط خدا دارا است و اوست که بر هر چیز شهادت عامه و مطلقه دارد" وَ أَنْتَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ"
- نکاتی چند در عبارت:" إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبادُکَ وَ إِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ"
- صدق صادقین (در قول و در عمل) در آخرت بر ایشان سودمند خواهد بود
- فرق رضایت از عمل با رضایت از عامل و اشاره به معنای رضایت پروردگار از بنده و آثار این رضایت
- بحث روایتی (روایاتی در ذیل آیات شریفه:" أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ...")
- گفتاری پیرامون معنای ادب معنای ادب و بیان اختلاف مفهوم آن با اختلاف مقاصد در جوامع مختلف
- اشاره
- اخلاق وصف روح، و ادب وصف عمل است و ادب، ناشی از اخلاق میباشد و ادب الهی انبیاء هیات زیبای اعمال دینی ایشان است
- اسلام سر تا پای زندگی را دارای ادب نموده است و آن عبارت است از انجام دادن اعمال بر هیات توحید
- اثر عمل در پرورش خود و دیگران، و بیان اینکه مربی باید بدانچه به دیگران میآموزد ایمان داشته، عملش مطابق علمش باشد
- مراد از هدایت انبیاء (علیه السلام) توحید ایشان است و امر به اقتداء به هدایت آنان (فبهدیهم اقتده) امر به پیروی آنان است در عمل
- تادیب الهی انبیاء (علیه السلام) از طریق وحی تسدیدی و تادیبی است که جدای از وحی نبوت و تشریع بوده است
- ادب الهی انبیاء (علیه السلام) هم شامل ادب نسبت به خداوند میشود و هم شامل ادب نسبت به مردم (ادب فردی و ادب اجتماعی)
- عدم تکلف و استفاده از طیبات و رزق حلال از آداب انبیاء (علیه السلام) بوده است
- ادب آدم و حوا در دعای خود:" رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا..." پس از آنکه نهی ارشادی از خوردن درخت را مخالفت کردند
- ادب نوح (علیه السلام) در گفتگویش با خدای تعالی در داستان دعوت فرزندش
- ادب ابراهیم (علیه السلام) در احتجاج با قوم خود و در دعا و درخواستهایش از خداوند
- ادب اسماعیل (علیه السلام) نسبت به خداوند تعالی
- ادب یعقوب (علیه السلام) در کلامش که گفت:ِنَّما أَشْکُوا بَثِّی وَ حُزْنِی إِلَی اللَّهِ..."
- ادب در دعای یوسف صدیق (علیه السلام) به هنگامی که همسر عزیز مصر او را تهدید کرد و در کلام او پس از دیدار پدر
- ادب موسی (علیه السلام) در دعاهایش و بیان اینکه اعتراف آن جناب (رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی) اعتراف به گناه نیست
- فرق بین دعا و نفرین و بیان آدابی که موسی (علیه السلام) در نفرین خود به فرعون و فرعونیان رعایت نموده است
- ادب در دعا و ثنای حضرت شعیب، داوود و سلیمان (علیه السلام)
- ادب در دعای یونس (علیه السلام) در شکم ماهی
- دعای ایوب و زکریا (علیه السلام)
- وجوه لطیفی از ادب عبودیت عیسی (علیه السلام) در مقام دعا برای نزول مائده و در مقام تبرئه خود از شرک ورزیدن نصارا
- دعائی که ادب بندگی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و مؤمنین به آن حضرت را نشان میدهد
- یکی از آداب انبیاء (علیه السلام) ادبی بود که در گفتگوی با قوم خود از طرف پروردگار خود آن را رعایت میکردند
- مقایسه طرز گفتار و رفتار طواغیت همچون فرعون و نمرود، با رفتار و گفتار انبیاء (علیه السلام)
- ادب دیگر انبیاء (علیه السلام)، ادبی است که در معاشرت و گفتگو با مردم و در برابر مکذبین و معاندین مراعات مینمودند
- خود را از مردم شمردن و متناسب با میزان عقل مردم سخن گفتن، از آداب انبیاء (علیه السلام) است
- در باطل و در حقی که آمیخته با باطل است ادب نیست و انبیاء در دعوت به حق صراحت داشتهاند هر چند با ادبهای دروغین سازگار نباشد
- نفی امتیازهای مادی و طبقاتی و بزرگداشت اهل علم و تقوا، از جمله آداب انبیاء (علیه السلام) است
- بحث روایتی دیگر
- روایاتی چند در باره پارهای از سنن و آداب آن حضرت در معاشرت
- گفتاری پیرامون بندگی و بندهداری
- اشاره
- اعتبار عبودیت برای خدای سبحان
- سلطنت حقیقی و مالکیت واقعی پروردگار منشا وجوب انقیاد موجودات در برابر اراده او است
- برده گیری و اسباب آن
- سیر تاریخی برده گیری
- لغو دو سبب از اسباب بردگی (سلطه و قلدری- ولایت پدر و شوهر) در اسلام
- برده گیری اسرای جنگی در جنگ مسلمین با کفار، در اسلام پذیرفته شده است
- راه برده گیری در اسلام
- رفتار و سیره اسلام در باره غلامان و کنیزان و عنایت به آزاد گشتن بردگان
- سیر برده گیری در تاریخ
- اندیشه الغای بردگی تا چه اندازه صحیح بوده است
- لازمه زندگی اجتماعی، محدودیت آزادیهای فردی است
- میزان محدودیت آزادی در اجتماع؟ و بیان صحت نظر و روش اسلام در باره برده گیری و انطباق آن با عقل و فطرت
- سر انجام داستان الغاء بردگی، ادامه برده گیری در اشکال مختلف و با شدت بیشتر، در قرن بیستم و توسط مدعیان آزادی و حقوق بشر بوده است!
- بررسی این سخن که منشا اندیشه الغاء بردگی، تساوی حقوق افراد بشر بوده است
- چرا اسلام برای بردگان تملک و دارا شدن مال را تشریع نکرده و چرا بردگی را موقت، و محدود به اسلام ننموده است؟
- گفتاری چند در پیرامون عفو و مجازات
- اشاره
- لزوم وجود سنخیت بین عمل و کیفر و پاداش
- کیفر دادن در مقابل جرائم نشان دهنده یک نوع بردگی است
- عفو و بخشش، حد مشروعیت آن و اسبابی که برای مغفرت در قرآن آمده است: (توبه و شفاعت)
- مراتب عفو که مترتب است بر مراتب گناه
- انواع امر و نهی: جزائی- اخلاقی
- میزان حسن و قبح عمل برای افراد و طبقات مختلف به میزان تعقل و افق اندیشه آنان بستگی دارد
- نوعی دیگر از احکام و قوانین، مخصوص افق حب و بغض میباشد که مربوط به انبیاء و اولیاء (علیه السلام) است
- غفلت بعضی مفسرین از قرائن لفظی و مقامی متصل و منفصل، و اکتفاء به فهم عامیانه آنان را به تاویل و حتی جسارت به ساحت مقدس خداوند و انبیاء (علیه السلام) مبتلا ساخته است
- خرافات و مجعولات اهل کتاب بخصوص یهود، از طریق عالم نمایان مسلمان در بین مسلمین نشر یافته است
- اقسام گناه و اقسام عفو
- آیا بدون گناه مؤاخذه و مغفرت معقول است؟
- اعتبار عقل در ثواب و عقاب، و حکم افراد غیر عاقل و مستضعفین از نظر ثواب و عقاب در دنیا و آخرت
- سه گونه عفو و مغفرت خداوند و اشاره به اینکه صفت عفو و مغفرت در خداوند مثل صفت رحمت و هدایت او به امور تکوینی و تشریعی تعلق میگیرد
- در بیان قرآن، رابطه میان عمل و جزا رابطه حقیقی است نه آن گونه که اهل اجتماع قائلند اعتباری و قرار دادی
- ثواب و عقاب در حقیقت بر حالاتی که دلها از راه عمل کسب میکنند مترتب میشود
- سوره المائدة (5): آیات 55 تا 56
ترجمه تفسیرالمیزان (مکارم شیرازی) جلد 6
مشخصات کتاب
سرشناسه : طباطبائی، سیدمحمدحسین، 1281 - 1360.
عنوان قراردادی : المیزان فی تفسیر القرآن. فارسی
عنوان و نام پدیدآور : ترجمه تفسیر المیزان/ محمدحسین طباطبائی؛ ترجمه ناصر مکارم شیرازی ... [و دیگران].
مشخصات نشر : قم:بنیاد علمی و فرهنگی علامه طباطبایی؛تهران:رجاء،1367.
مشخصات ظاهری : 20 ج.
شابک : 28000ریال(دوره کامل) ؛ دوره:9646286356 ؛ ج. 1 (چاپ هفتم):9646286128 ؛ ج. 2 (چاپ هفتم):9646286135 ؛ ج. 3 (چاپ هفتم):9646286143 ؛ ج. 4 (چاپ هفتم):9646286151 ؛ ج. 5 (چاپ هفتم):964628616X ؛ ج. 6 (چاپ هفتم):9646286178 ؛ ج. 7 (چاپ هفتم):9646286186 ؛ ج. 8 (چاپ هفتم):9646286194 ؛ ج. 9 (چاپ هفتم):9646286208 ؛ ج. 10 (چاپ هفتم):9646286216 ؛ ج. 11 (چاپ هفتم):9646286224 ؛ ج. 12 (چاپ هفتم):9646286232 ؛ ج. 13 (چاپ هفتم):9646286240 ؛ ج. 14 (چاپ هفتم):9646286259 ؛ ج. 15 (چاپ هفتم):9646286267 ؛ ج. 16 (چاپ هفتم):9646286275 ؛ ج. 17 (چاپ هفتم):9646286283 ؛ ج. 8 (چاپ هفتم):9646286291 ؛ ج. 19 (چاپ هفتم):9646286305 ؛ ج. 20(چاپ هفتم):9646286313 ؛ 16000 یال (دوره، چاپ اول)
یادداشت : جلد 12 کتاب حاضر توسط محمدباقر موسوی همدانی ترجمه و با همکاری انتشارات امیرکبیر منتشر شده است.
یادداشت : ج. 1. 23 (چاپ هفتم: 1386) (فیپا).
یادداشت : ج.12 (چاپ اول: بهار 1363).
یادداشت : ج.17 (چاپ اول: تابستان 1363).
یادداشت : ج.19 (چاپ چهارم: 1370).
یادداشت : عنوان عطف: ترجمه تفسیر المیزان.
عنوان عطف : ترجمه تفسیر المیزان.
موضوع : تفاسیر شیعه -- قرن 14
شناسه افزوده : مکارم شیرازی، ناصر، 1305 - مترجم
شناسه افزوده : بنیاد علمی و فکری استاد علامه سید محمدحسین طباطبائی
رده بندی کنگره : BP98/ط25م 9041 1367
رده بندی دیویی : 297/1726
شماره کتابشناسی ملی : م 68-531
ص: 1