- مشخصات کتاب
- اشاره
- حکايت هارون الرشید در مکهٔ معظمه
- بیان پاره روایاتی که از حضرت امامت رتبت
- بیان حوادث سال يكصد و نود و سوم
- بیان وقایع سال یکصد و نود و چهارم
- بیان وقایع مالی یکصد و نود و پنجم
- اشاره
- آغاز شروع در محاربۀ أمين و مامون
- بیان حرکت علی بن عیسی بن ماهان
- بیان تصفیۀ صفوف سپاه علی بن عیسی
- بیان محاربت سپاه امین و لشکر مأمون
- بیان شکست لشکر امين و فیروزی طاهر
- بيان آوردن سر علی بن عیسی
- بيان قوت حال مامون و رسیدن
- بيان رسیدن خبر قتل ابن ماهان
- بیان حرکت کردن عبد الرحمان بن جبله
- بیان وحاربت لشگر عباد الرحمان ابناوی
- بیان غدر و دیدن عبدالرحمان بن جبله
- بيان استیلای ذی اليمينين
- بیان خروج علی بن عبد الله
- بیان پارۀ حوادث و سوانح سال يکصدو نود و پنجم هجری نبوی صلی الله علیه و آله
- بیان وقایع سال یکصد و نود و ششم هجری
- اشاره
- بیان ارتقای درجه و ارتفاع منزلت
- بیان حکومت عبد الملك بن صالح
- بیان سفر کردن عبدالملك بن صالح
- ذکر وفات ابی عبدالرحمان
- بیان حب محمد امین و مادرش
- بيان مقتل محمى بن يزيد مهلبي
- بیان غلبۀ طاهر بن الحسین
- بیان بیعت گردن داود بن عيسى بن موسی
- بیان بستن محمد امین چهارصد رایت
- بیان استیمان جماعتی از لشکریان طاهر
- بیان شورش گروهی از سپاهیان بغداد
- بیان حوادث سال یکصد و نود و ششم
- بیان وایع سال یکصدو نود وهفتم هجری
- فهرست
بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
حکايت هارون الرشید در مکهٔ معظمه
اشاره
و مناظره با حضرت کاظم صلوات اللّٰه عليه
در كتاب أعلام الناس تأليف نحریر فاضل محمّد معروف به دیّاب اتليدي مأثور است که سالی هارون الرشید بسفر حجّ برفت و چون شروع بطواف نمود وخاص و عام را از طواف مانع و دافع شدند تا رشید منفرداً مشغول طواف گردد ، مردی أعرابي در کار طواف بر رشید سبقت گرفت و این کار بر رشید دشوار افتاد و منکرانه روی با حاجب آورد ، کنایت از اینکه این بی أدب کیست ؟ و این گستاخی از چیست ؟! حاجب با أعرابی گفت : دست از طواف بدار تا أمير المؤمنين فراغت یابد !
أعرابی در جواب فرمود : إنَّ اللّٰه قد ساوى بين الأمام و الرعيّة في هذا المقام ، خداوند تعالی در خانه خود میان امام و رعیّت فرقی نگذاشته و هر دو را یکسان - گردانیده است ، غني و فقير و سلطان و چاکر جز بحالت خضوع و خشوع نمیتوانند رفتار نمایند و جای تو و منی نیست ، و خدای فرموده است : « سواءّ العاكفّ فيهِ و البادِ و من يُرِدْ فيهِ بإلحادٍ بظلمٍ نُذقهُ من عذابٍ أليم ، معتکف و بادي در آنجا یکسان هستند و هر کس خواهد کار بغرور کند و بمیل خود و هوای نفس خود رود
ص: 2