- اشارة
- تتمة أبواب مکارم الأخلاق
- باب 94 فضل الفقر و الفقراء و حبهم و مجالستهم و الرضا بالفقر و ثواب إکرام الفقراء و عقاب من استهان بهم
- الآیات
- تفسیر
- الأخبار
- «1»
- «2»
- بیان
- «3»
- بیان
- «4»
- بیان
- «5»
- بیان
- أقول
- «6»
- بیان
- «7»
- بیان
- «8»
- بیان
- «9»
- بیان
- «10»
- بیان
- «11»
- بیان
- «12»
- بیان
- «13»
- بیان
- أقول
- «14»
- بیان
- «15»
- بیان
- «16»
- بیان
- «17»
- بیان
- «18»
- بیان
- «19»
- بیان
- «20»
- بیان
- «21»
- بیان
- «22»
- بیان
- «23»
- بیان
- «24»
- بیان
- «25»
- بیان
- «26»
- توضیح
- «27»
- بیان
- «28»
- بیان
- «29»
- توضیح
- «30»
- «31»
- «32»
- «33»
- «34»
- «35»
- «36»
- «37»
- «38»
- «39»
- «40»
- «41»
- «42»
- «43»
- «44»
- «45»
- «46»
- «47»
- «48»
- أقول
- «49»
- «50»
- «51»
- «52»
- «53»
- «54»
- «55»
- «56»
- «57»
- «58»
- «59»
- «60»
- «61»
- «62»
- «63»
- «64»
- «65»
- «66»
- «67»
- «68»
- «69»
- «70»
- «71»
- «72»
- «73»
- «74»
- «75»
- «76»
- «77»
- «78»
- «79»
- «80»
- «81»
- «82»
- «83»
- «84»
- «85»
- «86»
- باب 95 الغنی و الکفاف
- باب 96 ترک الراحة
- باب 97 الحزن
- باب 94 فضل الفقر و الفقراء و حبهم و مجالستهم و الرضا بالفقر و ثواب إکرام الفقراء و عقاب من استهان بهم
- أبواب الکفر و مساوی الأخلاق
- أقول
- باب 98 الکفر و لوازمه و آثاره و أنواعه و أصناف الشرک
- باب 99 أصول الکفر و أرکانه
- باب 100 الشک فی الدین و الوسوسة و حدیث النفس و انتحال الإیمان
- باب 101 کفر المخالفین و النصاب و ما یناسب ذلک
- باب 102 المستضعفین و المرجون لأمر الله
- باب 103 النفاق
- باب 104 المرجئة و الزیدیة و البتریة و الواقفیة و سائر فرق أهل الضلال و ما یناسب ذلک
- باب 105 جوامع مساوی الأخلاق
- باب 106 شرار الناس و صفات المنافق و المرائی و الکسلان و الظالم و من یستحق اللعن
- باب 107 لعن من لا یستحق اللعن و تکفیر من لا یستحقه
- باب 108 الخصال التی لا تکون فی المؤمن
- باب 109 من استولی علیهم الشیطان من أصحاب البدع و ما ینسبون إلی أنفسهم من الأکاذیب و أنها من الشیطان
- باب 110 عقاب من أحدث دینا أو أضل الناس و أنه لا یحمل أحد الوزر عمن یستحقه
- باب 111 من وصف عدلا ثم خالفه إلی غیره
- باب 112 الاستخفاف بالدین و التهاون بأمر الله
- باب 113 الإعراض عن الحق و التکذیب به
- باب 114 الکذب و روایته و سماعه
- باب 115 استماع اللغو و الکذب و الباطل و القصة
- باب 116 الریاء
- باب 117 استکثار الطاعة و العجب بالأعمال
- باب 118 ذم السمعة و الاغترار بمدح الناس
- باب 119 ذم الشکایة من الله و عدم الرضا بقسم الله و التأسف بما فات
- باب 120 الیأس من روح الله و الأمن من مکر الله
- باب 121 کفران النعم
- کلمة الناشر
- کلمة المصّحح
- فهرس ما فی هذا الجزء من الأبواب
بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار المجلد 69 : ایمان و کفر - 6
اشاره
سرشناسه: مجلسی محمد باقربن محمدتقی 1037 - 1111ق.
عنوان و نام پدیدآور: بحارالانوار: الجامعه لدرر أخبار الائمه الأطهار تالیف محمدباقر المجلسی.
مشخصات نشر: بیروت داراحیاء التراث العربی [1440].
مشخصات ظاهری: ج - نمونه.
یادداشت: عربی.
یادداشت: فهرست نویسی بر اساس جلد بیست و چهارم، 1403ق. [1360].
یادداشت: جلد108،103،94،91،92،87،67،66،65،52،24(چاپ سوم: 1403ق.=1983م.=[1361]).
یادداشت: کتابنامه.
مندرجات: ج .24. کتاب الامامه. ج.52. تاریخ الحجه. ج67،66،65. الایمان و الکفر. ج.87. کتاب الصلاه . ج. 92،91 .الذکر و الدعا. ج. 94. کتاب السوم. ج.103.فهرست المصادر. ج.108.الفهرست.-
موضوع: احادیث شیعه — قرن 11ق
رده بندی کنگره: BP135/م3ب31300 ی ح
رده بندی دیویی: 297/212
شماره کتابشناسی ملی: 1680946
ص: 1
**[ترجمه]
سرشناسه : مجلسی، محمد باقربن محمدتقی، 1037 - 1111ق.
عنوان قراردادی : بحار الانوار .فارسی .برگزیده
عنوان و نام پدیدآور : ترجمه بحارالانوار/ مترجم گروه مترجمان؛ [برای] نهاد کتابخانه های عمومی کشور.
مشخصات نشر : تهران: نهاد کتابخانه های عمومی کشور، موسسه انتشارات کتاب نشر، 1392 -
مشخصات ظاهری : ج.
شابک : دوره : 978-600-7150-66-5 ؛ ج.1 : 978-600-7150-67-2 ؛ ج.2 : 978-600-7150-68-9 ؛ ج.3 : 978-600-7150-69-6 ؛ ج.4 978-600-715070-2 : ؛ ج.5 978-600-7150-71-9 : ؛ ج.6 978-600-7150-72-6 : ؛ ج.7 978-600-7150-73-3 : ؛ ج.8 : 978-600-7150-74-0 ؛ ج.10 978-600-7150-76-4 : ؛ ج.11 978-600-7150-83-2 : ؛ ج.12 978-600-7150-66-5 : ؛ ج.13 978-600-7150-85-6 : ؛ ج.14 978-600-7150-86-3 : ؛ ج.15 978-600-7150-87-0 : ؛ ج.16:978-600-7150-88-7 ؛ ج.17:978-600-7150-89-4 ؛ ج.18: 978-600-7150-90-0 ؛ ج.19:978-600-7150-91-7 ؛ ج.20:978-600-7150-92-4 ؛ ج.21: 978-600-7150-93-1 ؛ ج.22:978-600-7150-94-8 ؛ ج.23:978-600-7150-95-5
مندرجات : ج.1. کتاب عقل و علم و جهل.- ج.2. کتاب توحید.- ج.3. کتاب عدل و معاد.- ج.4. کتاب احتجاج و مناظره.- ج. 5. تاریخ پیامبران.- ج.6. تاریخ حضرت محمد صلی الله علیه وآله.- ج.7. کتاب امامت.- ج.8. تاریخ امیرالمومنین.- ج.9. تاریخ حضرت زهرا و امامان والامقام حسن و حسین و سجاد و باقر علیهم السلام.- ج.10. تاریخ امامان والامقام حضرات صادق، کاظم، رضا، جواد، هادی و عسکری علیهم السلام.- ج.11. تاریخ امام مهدی علیه السلام.- ج.12. کتاب آسمان و جهان - 1.- ج.13. آسمان و جهان - 2.- ج.14. کتاب ایمان و کفر.- ج.15. کتاب معاشرت، آداب و سنت ها و معاصی و کبائر.- ج.16. کتاب مواعظ و حکم.- ج.17. کتاب قرآن، ذکر، دعا و زیارت.- ج.18. کتاب ادعیه.- ج.19. کتاب طهارت و نماز و روزه.- ج.20. کتاب خمس، زکات، حج، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر، عقود و معاملات و قضاوت
وضعیت فهرست نویسی : فیپا
ناشر دیجیتالی : مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان
یادداشت : ج.2 - 8 و 10 - 16 (چاپ اول: 1392) (فیپا).
موضوع : احادیث شیعه -- قرن 11ق.
شناسه افزوده : نهاد کتابخانه های عمومی کشور، مجری پژوهش
شناسه افزوده : نهاد کتابخانه های عمومی کشور. موسسه انتشارات کتاب نشر
رده بندی کنگره : BP135/م3ب3042167 1392
رده بندی دیویی : 297/212
شماره کتابشناسی ملی : 3348985
ص: 1
**[ترجمه]
تتمه أبواب مکارم الأخلاق
باب 94 فضل الفقر و الفقراء و حبهم و مجالستهم و الرضا بالفقر و ثواب إکرام الفقراء و عقاب من استهان بهم
الآیات
الکهف: وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداهِ وَ الْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَهَ الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً(1)
الفرقان: تَبارَکَ الَّذِی إِنْ شاءَ جَعَلَ لَکَ خَیْراً مِنْ ذلِکَ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ یَجْعَلْ لَکَ قُصُوراً(2)
الزخرف: وَ لَوْ لا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّهً واحِدَهً لَجَعَلْنا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّهٍ وَ مَعارِجَ عَلَیْها یَظْهَرُونَ وَ لِبُیُوتِهِمْ أَبْواباً وَ سُرُراً عَلَیْها یَتَّکِؤُنَ وَ زُخْرُفاً وَ إِنْ کُلُّ ذلِکَ لَمَّا مَتاعُ الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ الْآخِرَهُ عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ (3)
الفجر: فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهانَنِ (4)