- اشارة
- اشارة
- باب الراء
- [باب الزای]
- باب الزاء من أَصل أَبی عمرو
- باب حروف السین
- اشارة
- الْأَسِدَّةُ
- السَّرِیبَةُ
- السِّنَّوْرُ
- السِّرْدَاحُ
- سَجَتِ
- السُّوَاخُ
- السَّکُ
- السَّوْجَل
- السِّنْدَأْوة
- السَّنْدَرِیُ
- السَّکَن
- السَّبَطُ
- المسْلُولَة
- سَحریَّةُ
- المِسْحاجُ
- الشَّسِیفُ
- السَّلْخُ
- السَّبْرَةُ
- التَّسْقِیبُ
- السَّلْفَعُ
- السَّفَنَّجُ
- السِّفِّیرَةُ
- الْمَسَاعِرُ
- السِّلْتِمُ
- السَّحَمُ
- الأَمْلَج
- سَنِخَ
- الْأَسَابِذَةُ
- حُصَالَة
- السِّیساءُ
- السِّمْحَاقُ
- السَّمَیْدَعُ
- الْإِسْجَادُ
- سَمَاوَةُ
- الْأَسَاهِیُ
- السُّعَاطُ
- المُصَعْلَکُ
- السِّرداح
- الأَکِلَّةُ
- التَّسَاوُکُ
- المُسَغْسَغُ
- سَفَعَ
- السَّنْدَرِیّات
- التَّسْوِیدُ
- السُّمَمُ
- السِّلَقُ
- السَّاطِی
- السَّعْفَاءُ
- اسْتَلَأَتْ
- الضَّرِفُ
- الْمُسَافِی
- السَّجَفُ
- المَسْلُوعَةُ
- السُّحْبَةُ
- باب الشین
- الإِشْمام
- الشِّجارُ
- الشَّرْبُ
- الشَّحَصُ
- الشِّرْسُ
- الشُّبْرُمَةُ
- الشَّصُوصُ
- الشَّرَنْبَثَةُ
- الشَّذَبُ
- الشَّرَکُ
- الشَّصَرُ
- الشَّسُوبُ
- الْمِشْقَصُ
- الشَّبَبُ
- الشَّیْمَاءُ
- الشَّکِرَةُ
- الشَّبْحَانَةُ
- المُشَذَّبُ
- الشَّکِیرُ
- الْمَشْنُوفُ
- الشَّطِیبَةُ
- الشَمَلُ
- الشُّعاعُ
- الشَّبُوبُ
- التَّشْخِیرُ
- الشَّرْجَبُ
- الأَشاعِرُ
- الشَّوْلُ
- الشَّجْعَمُ
- الشَّرْعَبِیُ
- الشَّرْخَانِ
- الشَّقِیقَةُ
- العَکْبَاءُ
- الشِّعْب
- الشِّهْدارَةُ
- الْأَشْخَمُ
- الشَّرْمُ
- الشَّصُوصُ
- الشَّجْبُ
- الشَّاعِبَةُ
- الْمِشْآةُ
- الشُّرْسُ
- الشَّرِیعُ
- الشِّسْعُ
- أَشْلَاءُ
- الشَّدَی
- الشَّعَلُ
- شَوَّرَ
- الشَّوْذَرُ
- الشَّجِیرُ
- الشَّذَی
- الشَّکِمُ
- الْمُشِیفُ
- الشَّقِیقَةُ
- الشَّصَرُ
- باب الصاد
- باب الضاد
- باب الطاء
- باب الظاء
- باب العین
کتاب الجیم المجلد 2
اشارة
سرشناسه : ابوعمرو اسحاق بن مرار شیبانی، 100 – 206 ق
عنوان و نام پدیدآور : کتاب الجیم / لأبی عمرو الشیبانی؛ حققه و قدم له إبراهیم الآبیاری؛ راجعه محمد خلف الله أحمد
مشخصات نشر : قاهره : الهیة العامة لشئون المطابع الأمیریة ؛ 1394 ق = 1974م = 1353.
مشخصات ظاهری : 3 ج.
موضوع : زبان عربی -- واژه نامه
توضیح : «کتاب الجیم» اثر ابوعمرو شیبانی، اولین، معجم لغت در تاریخ عرب و تنها اثر برجای مانده از مولف است. کتاب در سه مجلد توسط ابراهیم ابیاری، عبدالعلیم طحاوی و عبد الکریم عزباوی تحقیق شده است.قصد ابوعمرو از نوشتن این کتاب تدوین واژگان ناآشنا و دور از ذهن بوده است و گفته اند وی پس از گردآوری اشعار قبایل، لغات دشوار آنها را در کتاب الجیم شرح و تفسیر کرده است.
مولف تصریح می کند که همه کلمات موجود در الجیم را به صورت سماعی از عرب بیابانی برگرفته است. در واقع می توان گفت نزدیکی ابوعمرو به زمان جاهلیت کتاب او را از این جهت ممتاز کرده است.
در این کتاب نقل قول های بسیار دیده می شود به طوری که صفحات الجیم مملو از «قال و انشد» می باشد. استفاده از اشعار عرب به عنوان شاهد در این کتاب بسیار دیده می شود.
ص: 1
اشارة
ص: 1