... است. ازاين رو، تفسير از علوم مرتبط با قرآن به شمار مى آيد كه بيش از هزار سال عمر دارد.

علم تفسير به دانشى گفته مى شود كه انسان را با معانى و مقاصد آيات قرآن و منابع، مبانى، روش ها، معيارها و قواعد آن آشنا مى سازد.

به عبارت ديگر، دانش تفسير از چند بخش اساسى تشكيل مى شود: 1) مبانى تفسير؛ 2) قواعد تفسير؛ 3) منابع تفسير؛ 4) شرايط مفسر؛ 5) سنجه هاى فهم تفسير و معيارهاى تفسير معتبر؛ 6) روش هاى تفسيرى؛ 7) گرايش ها (مكاتب) تفسيرى.

موضوع علم تفسير: آيات قرآن (سخنان الهى كه در قالب وحى قرآنى بر پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم نازل شده است).

هدف دانش تفسير: كسب توان استنباط صحيح از آيات قرآن.

فايده علم تفسير: فهم مراد استعمالى (معانى آيات) و مراد جدّى خدا (مقاصد آيات).

2-اگرمفاهيم قرآن خوب تبيين و توصيف شودمقدمه تفسيرخواهد شد و تفسير قرآن از غناي بيشتري برخوردار خواهد شد. اين دانش كه مربوط به مجموعه دانشهاي نوين زبانشناسي است مي باشد . زبانشناسي بيشتر ناظر به كلام انساني است كه دردورهاي مختلف شامل كلام هاي مقدس(كتابهاي آسماني) نيز شده است . زبان شناسي شامل: زبان شناسي نظري؛ آواشناسي ؛ واج شناسي ؛ واژه شناسي ؛ ساخت واژه ؛ نحو ؛ معناشناسي ؛ معناشناسي واژگاني ؛ معناشناسي آماري ؛ معناشناسي ساختاري ؛ سبك شناسي ؛ تجويز و توصيف ؛ كاربردشناسي ؛ زبانشناسي كاربردي ؛ اكتساب زبان ؛ زبان شناسي روان شناختي ؛ زبان شناسي جامعه شناختي ؛ زبان شناسي شناختي ؛ جامعه شناسي زبان ؛ زبان شناسي محاسباتي؛ زبان شناسي توصيفي ؛ زبان شناسي تاريخي ؛ زبان شناسي تطبيقي ؛ رده شناسي زبان ؛ دستور گشتاري ؛ريشه شناسي. و همچنين توجه به نظريات هرمنوتيك ومتودولوژي مي تواند تاثيرات خوبي درمباحث شناخت