شورم را

من سازم : بندي آواز . برگيرم ، بنوازم. برتارم زخمه

لا مي زن ، راه فنا مي زن

من دودم: مي پيچم، مي لغزم ، نابودم.

مي سوزم ، مي سوزم : فانوس تمنايم . گل كن تو مرا ، و درآ.

آيينه شدم ، از روشن و از سايه بري بودم . ديو و پري آمد ،

ديو و پري بودم . در بي خبري بودم.

قرآن بالاي سرم ، بالش من انجيل ، بستر من تورات ، وزبر پوشم اوستا، مي بينم خواب:

بودايي در نيلوفر آب.

هر جا گل هاي نيايش رست ، من چيدم . دسته گلي دارم ، محراب تو دور از دست: او بالا،

من در پست.

خوشبو سخنم ، ني ؟ باد بيا مي بردم ، بي توشه شدم در كوه كجا ، گل چيدم ، گل خوردم.

در رگ ها همهمه اي دارم ، از چشمه خود آبم زن ، آبم زن.

و به من يك قطه گوارا كن ، شورم را زيبا كن .

باد انگيز ، درهاي سخن بشكن ، جا پاي صداي مي روب. هم دود چرا مي بر، هم موج من و ما و شما