- مشخصات کتاب
- زمزمههای آسمانی
- صلوات (به بهانه سال پیامبر اعظم صلیاللهعلیهوآله)
- معراج سبز (حیّ علی الصلوة)
- صبح و سلام
- زخم زیتون
- از دریچه زمان
- ولادت حضرت معصومه علیهاالسلام
- سالروز صلح حدیبیه
- روز بسیج مستضعفین
- شهادت آیت اللّه سیدحسن مدرس
- روز مجلس
- شهادت میرزا کوچک خان جنگلی/نزهت بادی
- میلاد حضرت امام رضا علیهالسلام
- روز دانشجو
- شهادت آیت الله دستغیب، سومین شهید محراب
- روز پژوهش
- شهادت آیت الله دکتر مفتح
- روز وحدت حوزه و دانشگاه
- شهادت حضرت امام محمدتقی (جوادالائمه) علیهالسلام
- تو را من چشم در راهم (به آستان حضرت ولی عصر(عج)
- پاسخ عادلانه عشق/محبوبه زارع
- نگاهت آبی است/روزبه فروتنپی
- کدام جمعه؟/عباس محمدی
- کدام ندبه/ابراهیم قبله آرباطان
- جمعههای ما غریب افتادهاند/محمد کاظم بدرالدین
- گل همیشه بهار/نسرین رامادان
- چشم خدا/روح الله حبیبان
- گلدستهها/شهلا خدیوی
- بهشت انتظار/فاطمه سلیمان پور
- واژههای حضور/فاطمه زهرا حیدری
- قنوت سبز/نسرین رامادان
فصلنامه اشارات - شماره 91
مشخصات کتاب
اشارات 91
عنوان و نام پدیدآور:اشارات[پیایند: مجله]
مشخصات نشر:قم؛ تهران؛ مشهد: مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما، 1384 -
فاصله انتشار:ماهانه
شاپا:1735-7403
شاپای اشتباه:1735-7402
یادداشت:این نشریه در بعضی از شماره ها با توجه به ایام خاص با عنوان "اشارات ایام" منتشر می شود.
یادداشت:صاحب امتیاز: اداره کل پژوهش های اسلامی رسانه
مدیرمسئول: داوود رجبی نیا
سردبیر: علی حسینی ایمنی
مدیرمسئول دوره جدید: علیرضا رنجبر
عنوان دیگر:اشارات ایام
موضوع:ادبیات فارسی -- نشریات ادواری
ادبیات فارسی-- قرن14--نشریات ادواری
اسلام و ادبیات-- نشریات ادواری
شناسه افزوده:رجبی نیا، داود، 1347 -، مدیر مسئول
حسینی ایمنی، سیدعلی، 1351 -، سردبیر
شناسه افزوده:صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران. مرکز پژوهشهای اسلامی
رده بندی کنگره:PIR4001
رده بندی د...:906205/0فا8
شماره کتابشناسی ملی:1304711
دسترسی و محل الکترونیکی:Esharat@IRIB.ir
زبان متن نوشتاری یا گفتاری و مانند آن:فارسی
ص: 1
زمزمه های آسمانی
«من مَجازم، تو حقیقت...»/روزبه فروتن پی
خدایا!
نمی توانم با تو نباشم. همه لحظه هایم از تو سرشار است. تو تعیین کننده شکفتن منی؛ مثل بهار که می آید و تعیین می کند درخت چگونه شکوفا شود.
من تصویرم، تو آیینه؛ من بارانم، تو آسمان؛ من ماهی ام، تو رودخانه؛ من قایقم، تو دریا؛ من درختم، تو بهار؛ من ذرّه ام، تو آفتاب.
من آفریده ام، تو آفریدگار؛ من مجازم، تو حقیقت؛ من کثرتم، تو وحدت... و من ممکنم، تو مطلق... .
مرا از بهشت می رانی؟ بهشت من تویی. من جهنّم خویشم؛ سوزان سوزان؛ بهشت می شوم اگر فقط تو در دلم باشی.
مرا از اندیشه بهشت و جهنم رهایی ده! مرا از بلا تکلیفی برزخ جدا کن! می خواهم تنها به تو بیندیشم. با تو باشم و درتو حل شوم؛ چون قطره در اقیانوس های جهان و چون ستاره در کهکشان. می دانم شایسته آن نیستم که این گونه بی پرده با تو سخن بگویم، ولی می اندیشم اگر شایسته نبودم، تو چرا مرا به خود خواندی و فرمودی: «بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را».
تو بزرگ تر از آنی که دردِ دلم را نشنوی و راهی پیشِ پایم نگذاری.