- اشارة
- مقدمة
- الکلام وما یتألف منه
- المعرب والمبنی
- النکرة والمعرفة
- العلَم
- اسم الاشارة
- الموصول
- المعرّف باداة التعریف
- الابتداء
- کان واخواتها
- فصل فی ما ولا ولات وإن المشبهات بلیس
- أفعال المقاربة
- إنّ واخواتها
- لا التی لنفی الجنس
- أعلم وأری
- الفاعل
- النائب عن الفاعل
- اشتغال العامل عن المعمول
- تعدی الفعل ولزومه
- التنازع فی العمل
- المفعول المطلق
- المفعول له
- المفعول فیه ویسمی ظرفا
- المفعول معه
- الاستثناء
- الحال
- التمییز
- حروف الجرّ
- المضاف الی یاء المتکلم
- اعمال المصدر
- اعمال اسم الفاعل
- ابنیة المصادر
- ابنیة اسماء الفاعلین والمفعولین والصفات المشبهة بها
- الصفة المشبهة باسم الفاعل
- التعجب
- نعم وبئس وما جری مجراهما
- افعل التفضیل
- النعت
- التوکید
- العطف
- عطف النسق
- البدل
- النداء
- فصل تابع ذی الضّمّ المضاف دون أل
- المنادی المضاف الی یاء المتکلم
- اسماء لازمت النداء
- الاستغاثة
- الندبة
- الترخیم
- الاختصاص
- التحذیر والاغراء
- اسماء الافعال والاصوات
- نونا التوکید
- ما لا ینصرف
- اعراب الفعل
- عوامل الجزم
- فصل «لو»
- أما ولو لا ولو ما
- الاخبار بالذی والالف واللام
- العدد
- کم وکأیّن وکذا
- فصل
- الحکایة
- التأنیث
- المقصور والممدود
- کیفیة تثنیة المقصور والممدود وجمعهما تصحیحا
- جمع التکسیر
- التصغیر
- النسب
- الوقف
- الإمالة
- التصریف
- فصل فی زیادة همزة الوصل
- الابدال
- فصل من لام فعلی
- فصل إن یسکن السّابق
- فصل لساکن صحّ
- فصل ذو اللین
- فصل فی الاعلال بالحذف
- الادغام
- فهرس کتاب شرح الفیة ابن مالک لابن الناظم
شرح الفیه ابن مالک لابن الناظم (شرح الفیه ابن ناظم)
اشاره
سرشناسه : ابن طولون ، محمد بن علی، 880 - 953ق.
عنوان و نام پدیدآور : شرح الفیه ابن مالک لابن الناظم (شرح الفیه ابن ناظم)/ تالیف محمدبن عبدالله بن مالک طائی جبائی شافعی (پسر مولف ) ، و قد صار الاعتناء بتصحیحه و تنقیحه علی نسخ معتبره بمعرفه الفقیر الی الله تعالی محمد بن سلیم اللبابیدی مأمور الإجراء فی بیروت
مشخصات نشر : بیروت : مطبعه القدیس جاورجیوس ، 1312ق.
مشخصات ظاهری : 356
موضوع : زبان عربی -- نحو
توضیح : «شرح ألفیه ابن مالک لابن الناظم»، اثر بدر الدین بن مالک، ابوعبد الله محمد بن محمد بن عبد الله بن مالک، شرح غیر مزجی و توضیح ابیات الفیه ابن مالک می باشد که به زبان عربی و در نیمه دوم قرن هفتم نوشته شده است.این اثر که مشهورترین و شاید مهم ترین اثر بدر الدین بن مالک می باشد، شرحی است که وی آن را بر الفیه پدرش نگاشته است. این کتاب که صفدی آن را شرحی منقی و منقح خوانده، در شمار بهترین شرح های الفیه معرفی شده است. این اثر به عنوان شرح ابن المصنف و شرح ابن الناظم نیز شهرت دارد، اما عنوان اصلی آن« الدره المضیئه فی شرح الألفیه» است.
ترتیب مطالب مطرح شده در این کتاب، به همان ترتیب و نظم کتاب الفیه می باشد.
ص: 1