3 - تسبيح و حمد پروردگار ، در تكاپوى روزانه و آرامش شب و سحرگاهان ، شكيبايى آفرين براى مؤمنان *

و اصبر . .. و سبّح بحمد ربّك حين تقوم . و من الّيل فسبّحه و إدب_ر النجوم

برداشت ياد شده با توجه به نكات زير است: 1_ «حين تقوم» اشاره به تلاش هاى روزانه «و من الّيل. ..» نظر به لحظه هاى آرام شب داشته باشد. 2_ آيه شريفه را با «واصبر...» _ كه در آيه قبل آمده _ ملاحظه كنيم.

جلد - نام سوره - سوره - آيه - فيش

20 - نصر - 110 - 3 - 17،22

17 - توبه استغفاركنندگانى كه خداوند را تسبيح و حمد كنند ، در پيشگاه خداوند پذيرفته است .

فسبّح بحمد ربّك و استغفره إنّه كان توّابًا

22 - تسبيح ، حمد و استغفار ، زمينه ساز جلب عنايت و توجّه خداوند

فسبّح بحمد ربّك و استغفره إنّه كان توّابًا

تواب بودن خداوند، ممكن است به معناى رجوع به بندگان باشد; به اين معنا كه به آنان تفضل كرده آنان را بپذيرد. (برگرفته از قاموس)

جلد - نام سوره - سوره - آيه - فيش

9 - ابراهيم - 14 - 7 - 11

11- قال أبوعبدالله ( ع ) : أيّما عبد أنعم الله عليه بنعمة فعرف ها بقلبه و حمدالله على ها بلسانه لم تنفد حتى يأمر الله له بالزيادة و هو قوله : « لئن شكرتم لأزيدنّكم »

از امام صادق(ع) روايت شده است كه فرمود: هر بنده اى كه خدا به او نعمتى عطا كند، پس او با قلبش آن را بشناسد و خدا را با زبان بر آن نعمت حمد گويد، هنوز حمد او پايان نپذيرفته كه خداوند امر مى كند تا آن نعمت براى او، زياد شود و اين سخن خداوند است لئن شكرتم لأزيدنّكم».