اگر يهود، مدعى خاتميّت نبوت حضرت موسى(ع) بودند، بايد به پيامبر (صلی الله علیه و آله) مى گفتند از ما تعهّد گرفته شده كه به هيچ مدعى رسالتى ايمان نياوريم، نه اينكه علامت پيامبر راستين را بيان كنند.

4 - يهود ، مدعى وفادارى خويش به پيمان هاى الهى

انّ اللّه عهد الينا الّا نؤمن لرسول

6 - سوختن قربانى در آتشى از غيب ، نشانه راستگويى مدعى رسالت از ديدگاه يهود

الّا نؤمن لرسول حتّى ياتينا بقربان تاكله النار

17 - خرافه گويى و جمود و تحجر يهود *

الّذين قالوا انّ اللّه عهد الينا الّا نؤمن لرسول حتى ياتينا بقربان تأكله النّار

1 - ظاهر جمله «الّا نؤمن لرسول»، اين است كه خداوند به ما دستور داده به كسى كه فلان معجزه خاص را ندارد، ايمان نياوريم، هر چند حقيقتاً پيامبر باشد. چون نگفتند «الّا نؤمن لمدعى الرّسالة»، و اين معنا كه به فرض نبوت، ايمان نياوريد اگر فلان معجزه خاص را نداشت، خرافه اى بيش نيست. 2 - بر فرض كه چنين عهدى باشد، آنان بايد بينديشند كه قربانى كذايى، معجزه اى است براى كشف صادق از كاذب، نه اينكه موضوعيّت داشته باشد و اصرار به اين معنا حاكى از جمود و تحجّر يهود است.

جلد - نام سوره - سوره - آيه - فيش

3 - آل عمران - 3 - 187 - 16

16 - عالمان اهل كتاب ، بيان محتواى كتب آسمانى را به زيان دنياى خود مى انگاشتند .

و اذ اخذ اللّه ميثاق . .. لتبيّننّه ... و اشتروا به ثمناً قليلا

جلد - نام سوره - سوره - آيه - فيش

3 - آل عمران - 3 - 188 - 10

10 - واهى بودن پندار نجات عالمان اهل كتاب از عذاب الهى ، با وجود عملكرد ناشايست آنان ( كتمان حقايق و . . . )

لا تحسبنّ الّذين . .. بمفازة من العذاب

كلمه «مفازة»، مصدر ميمى و به معناى خلاص و نجات يافتن است.