ماهنامه موعود50

وفا به پیمان؛ فلسفه غدیر، شرط ظهور

در زمانهای قدیم مرد دانشمندی بود که پسری داشت و آن پسر علاقه ای به علم پدرش نشان نمی داد و در مورد دانش پدرش چیزی از او نمی پرسید. آن مرد دانشمند همسایه ای داشت که به نزد او می آمد، پرسشهایش را با او مطرح می کرد و مطالبی از او می آموخت. تا این که زمان مرگ مرد دانشمند نزدیک شد.

داستان آفرینش انسان و آغاز حیات او بر کره خاک با یک عهد و پیمان شکل می گیرد. عهد و پیمانی که بر پذیرش پروردگاری خداوند متعال و نفی پرستش شیطان بسته شد و همه انسانها بر وفای به آن همداستان شدند:

ای فرزندان آدم، مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید؛ زیرا وی دشمن آشکار شماست؟ و این که مرا بپرستید؛ این است راه راست!1 و [یاد کن] هنگامی را که پروردگارت از پشت فرزندان آدم، ذریّه آنها را برگرفت و ایشان را بر خودشان گواه ساخت که آیا پروردگار شما نیستم؟ گفتند: «چرا، گواهی دادیم» تا مبادا روز قیامت بگویید ما از این [امر] غافل بودیم.2

این عهد و پیمان در طول تاریخ، بارها و بارها توسط پیامبران الهی و جانشینان آنها، به انسانها یادآوری شد تا آنان نسبت به عهدی که با خدای خود داشتند دچار فراموشی نشوند:

و در حقیقت، در میان هر امتی فرستاده ای برانگیختیم [تا بگوید:] خدا را بپرستید و از طاغوت [= فریبگر] بپرهیزید.3 و پیش از