ماهنامه موعود72

توّلی،تبّری و احیاگری

اسماعیل شفیعی سروستانی

سیر در زمین و مشی در عرصه مناسبات و معاملات عالم مُلکی هر فرهنگ و تمدنی را با هر رتبه از توانایی و ارجمندی، مستعد تأثیرپذیری، اختلاط، امتزاج و بالاخره و التقاط می کند؛ چنان که، عموم فرهنگ ها و تمدن ها با فاصله گرفتن از کانون اصلی و منشأ و مبدأ، پذیرای دگرگونی شدند.

پیام و آیین عموم انبیای عظام الهی(ع) نیز از این قاعده مستثنی نبوده تا آن جا که گستردگی و ژرفای اختلاط حق و باطل و نفوذ عوامل برخاسته از گونه های مختلف شرک و کفر و نفاق، دفتر عهد آن برگزیدگان خداوند را بست تا آن که عهد پیامبر آخرالزمان(ص) رسید. اعلام جریان امامت و انتصاب آسمانی علی و اولاد علی(ع) به عنوان شارح، مفسر، مبین و مجری احکام الهی و شریعت محمدی(ص)، اگر چه موجب نومیدی کفار شد و امید کسانی را که منتظر رحلت نبی اکرم(ص) بودند، بدل به یأس ساخت لیکن، رخنه نفاق و شرک با دلالگی ابلیس، بروز گونه ای اختلاط و امتزاج حق و باطل را _ خارج از مسیر امامت _ سبب شد چنان که مسلمانان نیز _ چونان امم پیشین _ مبتلای فرقه ها شدند و ظهور مذاهب گوناگون را به تجربه نشستند.

بیم اختلاط و امتزاج که لاجرم دور شدن و انحراف از کانون اصلی را سبب می شود در خود امکان التقاط فرهنگی و مادی را دارد از همین رو عموم فرهنگ ها و تمدن ها