ماهنامه موعود88

جادوی رسانه ها

اگر پاره ای از مشخصات و ملاحظات ذکر شده در روایات اسلامی درباره «دجال»، این دروغ زنِ فریبکارِ فریبنده آخرالزمانی نبود، می شد «رسانه» مدرن اعم از سینما و تلویزیون و... را با شکل و شمایل بروز کرده در عصر حاضر به عنوان مصداق دجال برشمرد و انگشت اشاره به سویش دراز کرد. دیگر زمان آن گذشته که کسی بخواهد با ساده دلی از رسانه مدرن، که حاصل، محصول و مقوم و لازمه تاریخ غربِ دجال صفت است به عنوان ظرفی فاقد هرگونه مظروف یاد کند و آن را اسبابی برای تفنن و سرگرمی بشناسد. هرچند سرگرمی به معنی غفلت از عالم ذکر و معنی، از اقتضائات تاریخ چهارصدساله اخیر غربی است. همان که امروزه بحران و فروپاشی را به تجربه نشسته است. به هر روی، در این دوران، رسانه وجهه «قدرت» به خود گرفته است. بی سبب نیست که عنوان «عصر انفجار اطلاعات» را به عصر ما داده اند. این قدرت و انفجار نیروی نهفته در رسانه فاقد حیثیت رحمانی است و قدرت خود را از جایی دیگر وام گرفته است. همنوایی نفس اماره فردی و جمعی با این قدرت و تأثیر گستره آن تا نفوذ در همه زوایای خانه ها و پستوها نیز از همین جاست.

هتاکی، پرده دری و افشاگری بی حد و مرز هم از همین جا نشأت می گیرد ورنه، هرچه منشأ رحمانی داشته باشد لاجرم ستاریت هم دارد. غلبه فرهنگ و تمدن غربی بر