نفر نقل می کنند.2 از زید بن ارقم، شانزده نفر،3 از زیاد بن ابی زیاد، دوازده نفر نقل کرده اند. مرحوم علامه امینی(ره) از بعضی از بزرگان اهل سنت نقل می کند که مثلاً از ابن جریر طبری، از هفتاد طریق این روایت نقل شده و این در حالی است که گفتیم تنها وجود هفت طریق آن را متواتر می کند. از ابن عقده، صد و پنج طریق؛ از ابوسعید سجستانی، صد و بیست طریق؛ از ابوبکر جعالی، صد و بیست و پنج طریق و از بعضی از بزرگانشان نیز تا صد و پنجاه طریق نقل می کنند تا جایی که از «حافظ ابوعلای همدانی» با دویست و پنجاه طریق نقل شده است.4 صرف نظر از همه اینها عبارتی از «ذهبی» نقل شده که اگر فقط همین عبارت را داشتیم کافی بود. ذهبی شخصیتی است که تمام تلاش را برای زیر سؤال بردن روایات فضایل امیرالمؤمنین(ع) به کار برده است. او می نویسد: کتابی از ابن جریر طبری درباره حدیث غدیر دیده ام که از کثرت طرق آن دچار وحشت و شگفتی شده ام.5 یکی از شخصیت های برجسته وهابی، ناصر الدین البانی است که از او به بخاری عصر یاد می شود و بن باز، او را «امام الحدیث» می خواند. او نیز حدیث غدیر را در زمره احادیث متواتر می داند و به ابن تیمیه اشکال می کند که چطور او این حدیث را تضعیف کرده است؛ آن هم در حالتی که هر دو بخش آن به تواتر ثابت شده است.6

با توجه به این تواتر و این همه شاهد ماجرای غدیر چرا تنها هفتاد و دو روز پس از واقعه غدیر خم و اندکی