كنند و سفارش ميكرد كه مكان و ساير خصوصيّاتي را كه راه وصول به سوي او را براي مقامات دولتي آسان ميساخت، پنهان دارند.آن حضرت به مسائل گوناگون مردم از طريق وكيلان و سفيران خود، كه مورد اعتماد او بودند، پاسخ ميداد; فقط با كساني كه اخلاصشان محرز و مورد اطمينان كامل بودند و راز را افشا نميكردند تماس ميگرفت.تلاش هاي پيگير معتمد، خليفه عبّاسي و پس از او معتضد، براي دستگيري حضرت مهدي (عليه السلام) بينتيجه ماند.مأموران براي چندمين بار در سامرّا خانه امام حسن عسكري را محاصره كردند، همه جاي خانه را بازرسي نمودند، وقتي وارد خانه شدند از سرداب، بانگ تلاوت قرآن به گوش رسيد. بر در سرداب فراهم آمدند و آنجا را محاصره كردند تا كسي نه در آنجا به درون رود و نه از آنجا بيرون آيد. فرمانده سربازان بر در ايستاد تا همه سربازان به او پيوستند. امام (عليه السلام) از در سرداب بيرون آمد و از مقابلشان گذشت، وقتي از چشم ناپديد شد، فرمانده گفت: پايين برويد. گفتند آيا او نبود كه از برابر تو گذشت؟ جواب داد: من كسي را نديدم.پس چرا او را رها كرديد؟ گفتند ما پنداشتيم كه تو او را ديده اي.اموال و حقوق شرعياي كه از طرف شيعيان به امام (عليه السلام) ميرسيد، توسّط نمايندگان و وكيلان توزيع ميشد و به مصرف واقعي خود ميرسيد.قسمتي از اموال به طور مستقيم به دست امام (عليه السلام) مي رسيد و قسمتي را نايب، بر وفق قواعد و احكام اسلامي در صرفِ حقوق، مصرف ميكرد.وظايف نوّاب آن حضرت، علاوه بر رسيدگي به امور مالي، گرفتن سؤالات