سال از عمرش زير سايه ي پدر امام باقر (ع) سپري گشت و در طول اين مدت او نه تنها شاهد تلاشهاي پدر در تثبيت امامت بود، بلكه حتي به عنوان بزرگترين پسر خانواده، در همه اين فعاليتها شركت فعال داشت چون پدرش رحلت كرد، امام صادق (ع) سي و يك ساله بود تقدير الهي چنين بود كه او سي و چهار سال زعامت و سرپرستي شيعيان را در دست داشته باشد و دوران امامت او طولاني تر از هر امام ديگري است، آن حضرت در مدت عمر خود با شش زمامدار خودكامه اموي و عباسي معاصر بوده و خلفائي كه بين تاريخ ولادت و وفات آن حضرت، بودند، به اين شرح است: 1_ هشام بن عبدالملك، 2_ وليد بن يزيد بن عبدالملك، 3_ يزيد بن عبدالملك معروف به ناقص، 4_ ابراهيم بن محمد، ملقب به «حمار» (از بني اميه)، 5_ سفاح، 6_ منصور (عباسي)، و پس از ده سال از خلافت منصور عباسي به درود حيات گفت. در عهد امامت امام ششم در اثر انقلابات مردمي كشورهاي اسلامي و خصوصاً انقلاب عظيمي كه سياه جامگان خراسان براي براندازي رژيم بني اميه كرده بودند، جنگهاي خونيني كه منجر به سقوط رژيم و انقراض بني اميه گرديد و زمينه مناسبي كه امام باقر (ع) در بيست سال زمان امامت خود با نشر حقايق اسلامي و معارف اهل بيت (ع) مهيا كرده بود، براي امام صادق (ع) امكانات بيشتر و محيط مناسبي براي نشر تعاليم ديني پيدا شد زيرا از يكسو در اثر انتشار احاديث امام باقر (ع) و تبليغات شاگردان مكتب وي، مردم به نيازمندي خود