سيماي شيعه در نگاه امام صادق (ع)

اشاره

«شيعتنا لاياءكلون الجري... و لا يشربون مسكرا»; شيعيان ما مارماهي نمي خورند... و شراب نمي نوشند.

برگزيده اي از ساير سفارش ها

آثار استقامت

«يابن جندب لو ان شيعتنا استقاموا لصافحتهم الملائكه و لاظلهم الغمام و لاشرقوا نهارا و لا كلوا من فوقهم و من تحت ارجلهم و لما سألوا الله الا اعطاهم . اگر شيعيان ما استقامت كنند، فرشتگان دست در دست آن ها مي گذارند، ابرهاي سفيد (رحمت) برآن ها سايه مي افكند، چون روز درخشنده و تابناك مي شوند، از زمين و آسمان روزي مي خورند و آنچه از خدا بخواهند، خداوند به آن ها عطا مي كند.

شيوه برخورد با گناهكاران

1- گفتن خوبي ها و پرهيز از سخن ناروا «يابن جندب لاتقل في المذنبين من اهل دعوتكم الا خيرا»; اي پسرجندب! به گناهكاران از همكيشان خود جز خوبي و نيكويي چيزي مگو. در برخورد با گناهكاران بايد با سخنان نيكو و گفتن خوبي هاي آنان، اميد مرده در آن ها را زنده كرد و از خشونت، گفتار ناروا و بازگو نمودن لغزش هاي آن ها پرهيز كرد; زيرا چنين برخوردهايي مجرمان را از پيمودن راه درست نااميد و نسبت به دين و آموزه هاي آن گريزان مي سازد. 2- در خواست توفيق براي گناهكاران «واستكينوا الي الله في توفيقهم ; توفيق آن ها را خاضعانه از خداوند بخواهيد. 3- در خواست توبه براي گناهكاران توبه از حالات سازنده انسان است كه انجام دهنده آن محبوب خداوند است: «ان الله يحب التوابين ; خداوند كساني كه بسيار توبه مي كنند را دوست دارد. [1] . توبه روشي است كه امام صادق (ع) براي پاكسازي گناهكار توصيه كرده است. شيعيان واقعي بايد از خدا بخواهند كه گناهكاران از كردار ناشايست خود پشيمان شوند و به سوي خدا بازگردند، زيرا خداوند بسيار توبه پذير و بخشنده است; «اناالله هوالتواب الرحيم [2] .

راه بهشتي شدن

حضرت امام جعفر صادق (ع) سه راه را فرا روي جويندگان بهشت قرار داده است: 1- پيروي از ائمه عليهم السلام. 2- برائت از دشمنان. 3- سخن گفتن آگاهانه و سكوت هنگام نا آگاهي. «فكل من قصدنا و تولانا و لم يوال عدونا و قال ما يعلم و سكت عما لايعلم او اشكل عليه فهو في الجنه هر كس جويا و پيرو ما باشد و از دشمنان ما پيروي نكند و چيزي كه مي داند، بگويد و از آن