تفويض

در روايات ما يك سلسله مسائلي هست كه بوي افراط مي دهد، اين روايات فراوان است. مرحوم كليني _ رضوان الله عليه _ در اصول كافي، بابي را تحت عنوان «تفويض» باز كرده است؛ يعني كارهاي دين به ائمه(ع) تفويض شده است. در اين روايات كلمه «تفويض» فراوان است. بخشي از اين روايات در اصول كافي است و قسمتي در كتاب هاي ديگر روايي. بسياري از اين روايات را صاحب تفسير شريف «نور الثقلين» آورده است، اينك آن روايات را نقل مي كنيم تا معلوم شود كه منظور از اين «تفويض» چيست؟ آيا همان تفويض مصطلح است يا معناي ديگري دارد كه اعتدال است نه افراط و نه تفريط. در همين تفسير نورالثقلين جلد پنجم، ذيل همين آيه «ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا» رواياتي از «عيون اخبار الرضا» آورده است:روايت اول:وقتي مأمون از امام هشتم(ع) خواست كه ايمان محض را تشريح كند و مقابل آن هم را بيان كند فرمود: يكي از چيزهايي كه در محض اسلام و شريعت الهي دخيل است اين است: «والبرائة ممّن نفي الاخيار و شرّدهم و آوي الطّرداء اللعناء