كه مؤمنان (مسلمانان) در جنگ هستند هزينه جنگ را بپردازند، يهود دين خود را دارند و مسلمين هم بر آيين خويش هستند و دوستان و متحدانشان نيز در امانند مگر آن كه پا از حد خود فراتر نهد و دست به گناه گشايد كه در اين صورت فقط خود و خانواده اش به دردسر و هلاكت مي افتد.
مؤاخات پيمان برادري ميان مهاجران و انصار
پيغمبر _ ص _ همزمان با بهبود بخشيدن به موقعيت خود و پيروانش، با پيروان اديان ديگر، از اصلاحات داخلي در ميان پيروان خود نيز غافل نبود و مي كوشيد در جهت تربيت آنها هم به گونه اي كه رنگ جاهليت را از دست دهند و خوي خدايي را بگيرند، دريغ نورزد.نوشته اند كه پيغمبر ميان مهاجران و انصار پيمان برادري برقرار كرد و به آنها فرمود: «به خاطر خدا، دو به دو يكديگر را برادر گيريد.» آنگاه دست امير مؤمنان را گرفت و فرمود: «اين هم برادر من است.» از كساني كه با يكديگر بدين روش برادر شدند مي توان افراد ذيل را نام برد: حمزه با زيد بن حارثه، جعفر بن ابوطالب با معاذ بن جبل (اگر چه جعفر در آن هنگام در حبشه بوده است) ابوبكر با خارجه خزرجي، عمر با عتبان بن مالك خزرجي و...
مشكلات رسول خدا در مدينه
پيغمبر در مدينه خود را با سه طايفه روبرو مي ديد:نخست: طايفه مهاجران فقير كه براي كسب آزادي و فرار از ظلم و ستم مشركان، شهر و ديار و مال و ثروت خويش را فدا كرده، پس از هجرت پيامبر _ ص _ يگان يگان يا بصورت دستجمعي از مكه به مدينه آمده بودند. اغلب اينان در مكه تجارت مي كردند و از اين رهگذر به ثروت فراواني دست يافته بودند. قرآن درباره اين گروه فرمايد: «للفقراء المهاجرين الّذين اُخرِجوا من ديارهم و أموالهم يبتغون فضلا من الله و رضواناً و ينصرون الله و رسوله أُولئك هم الصادقون.»دوم: افراد دو قبيله اوس و خزرج كه پيامبر _ ص _ را مورد محبت و مهر خود قرار