كرده اند._ شعر ارسطويي. كه تخيلي است صرف نظر از وزن و قافيه._ شعر عروضي. كه آميخته است از تخيل و وزن و قافيه.با توجه به اين تعريف و توضيح در مي يابيم كه اگر نظم بدون تخيل باشد ديگر شعر نيست؛ مانند: نصاب الصبيان تأليف ابونصر فراهي در فن لغت، الفيه تأليف محمدبن مالك در فن ادب عربي، منظومه تأليف فيلسوف بزرگوار حاج ملا هادي سبزواري در منطق و فلسفه و همچنين اُرجُوزه هاي متعددي كه علما در علوم مختلف (از فقه و اصول و كلام و رجال و...) به نظم در آورده اند.ملك الشعراي بهار قطعه شعري دارد با عنوان شعر و نظم بدين قرار:شعر داني چيست؟ مرواريدي از درياي عقلشاعر آن افسونگري كاين طرفه مرواريد سفتصنعت و سجع و قوافي هست نظم و نيست شعراي بسا ناظم كه نظمش نيست الاّ حرف مفتاي بسا شاعر كه او در عمر خود نظمي نساختواي بسا ناظم كه او در عمر خود شعري نگفت.از اينكه گفتيم ماده شعر از تخيلات است نبايد تصور كرد كه شعر سراسر خيالپردازي است. بلكه شعر نوعي محاكات است از عالم واقع؛ اما شاعر معمولاً عين واقع را توصيف نمي كند، بلكه در آن با افزودن و كاستن و آوردن تشبيهات زيبا و كنايه و استعاره و اغراق تصرف مي كند، هر چند نبايد از نظر دور داشت كه شخص شاعر و موقعيت او و زمان و مكاني كه در آن زندگي مي كند در كم و كيف شعر او دخالت دارند.چنانكه در قرآن راجع به شاعران دو پهلو خطاب فرموده. اول با كلمه الشعراء آنها را ذم نموده و سپس با حرف استثناء خوبان از آنها