دنبال داشته است _ بتدريج رويكردي تحليلي در مورد واقعه عاشورا شكل گرفته است. در اين رويكرد _ كه البته بيشتر از سوي انديشمندان و عالمان جامعه است _ تلاش مي گردد كه در كنار پرداختن به ابعادي عاطفي و حماسي نهضت عاشورا ساير ابعاد و زواياي آن نيز مورد تامل و وارسي قرار گيرد و: افزون بر چشم دل با چشم عقل و خرد نيز در اين واقعه نظر شود. بي ترديد اين تحوّل دستاوردي مبارك است كه نتايج ارزشمندي را به بار مي آورد. اين رويكرد به نگرشي جامعتر و عميقتر به واقعه عاشورا مي انجامد و از اين رهگذر آموزه هاي الهي آن بيش از پيش مورد توجه قرار مي گيرند. البته تحقق اين امر خود مشروط به شرايطي است كه فقدان آنها رويكرد مورد بحث را با آفات و موانعي مواجه خواهد ساخت. تحليل عقلاني نهضت حسيني به همان اندازه كه پربها و ارزشمند است، پرخطر و پيچيده است. يكي از مشكلات اين راه ارائه نظريه يا نظريه هاي جامعي است كه براساس آن، با ايجاد هماهنگي بين عناصر و مولفه هاي گوناگون پژوهش، براي هر بخش جايگاهي درخور و شايسته در نظر گرفته شود و از اين طريق نظامي سازوار از تحليل را به دست دهد؛ و اين كاري است به غايت دشوار كه چه بسا تحقق كامل آن در زمان كوتاهي مقدور نباشد.به اعتقاد نگارنده يكي از موانع تحقق هدف ياد شده _ كه علي الخصوص در برخي آثار معاصران نيز مي توان رد پاي آن را يافت _ بي مهري به رويكرد كلامي نسبت به تحليل رخداد عاشورا و كم توجهي به آن است. ظاهراً در نظر برخي پژوهشگران