هيچ گاه به سردي نخواهد گراييد».سيد الشهدا (ع): «... انا قتيل العبرة، لا يذكرني مؤمن الاّ استعبر؛ منم كشته گريه،هيچ مؤمني مرا ياد نمي كند، مگر آن كه سرشك غم از ديدگانش جاري مي شود».امام باقر (ع): «ما بكت السماء علي احد بعد يحيي بن زكريا الاّ علي الحسين بن علي، فانّها بكت عليه اربعين يوماً؛ بعد از يحيي بن زكريا آسمان در مرگ كسي نگريست،مگر در شهادت حسين بن علي (ع) كه چهل روز در اين مصيبت گريان بود».امام رضا (ع): «.. ان يوم الحسين اقرح جفوننا و اسبل دموعنا واذل عزيزنا بارض كرب و بلا واورثتنا الكرب و البلا الي يوم الانقضاء...»؛ همانا روز [مصيبت] حسين (ع) چشمان ما را خسته و مجروح كرده و اشك هاي ما را ريزان نموده و عزيزان ما در آن سرزمين غم بار گرفتار خواري (ظاهري) شدند، مصايب آن روز به گونه اي است كه براي هميشه ما را غمگين و داغدار كرده است».امام مهدي (عج): «فلئن اخّرتني الدهور، وعاقني عن نصرك المقدور و لم اكن لمن حاربك محارباً ولمن نصب لك العداوة مناصباً، فلاندبنك صباحاً و مساءً، و لابكين ّ لك بدل الدموع دماً..؛ اگر زمانه به تأخيرم انداخت و مقدرات از ياري ات بازم داشت و نتوانستم در ركاب تو با دشمنانت بجنگم، ولي از بام تا شام در ياد تو سرشك غم از ديده مي بارم و به جاي اشك خون مي گريم».