و کیفیت» مشابه فراوان دارد اهمیت داده می شود؟ چرا مراسم بزرگداشت این خاطره هر سال پرشکوه تر و پرهیجان تر از سال پیش، برگزار می گردد؟چرا امروز که از «حزب اموی» و دار و دسته ی آنها اثری نیست و قهرمانان این حادثه می بایست فراموش شده باشند، حادثه کربلا رنگ ابدیت به خود گرفته است؟!پاسخ این سئوال را باید در لابه لای انگیزه های اصلی این انقلاب جستجو کرد، ما تصور می کنیم تجزیه [ صفحه 9] و تحلیل این مسئله برای کسانی که آگاهی از تاریخ اسلام دارند چندان پیچیده و مشکل نیست.روشنتر باید گفت:حادثه ی خونین کربلا نموداری از جنگ دو رقیب سیاسی بر سر به دست آوردن کرسی زمامداری یا بر سر املاک و سرزمین هائی صورت نگرفته.این حادثه از انفجار کینه های دو طایفه ی متخاصم که بر سر امتیازات قبیله ای درمی گیرد سر چشمه نگرفته است.این حادثه صحنه ی روشنی از مبارزه ی دو مکتب فکری و عقیده ای است که آتش فرزوان آن، در طول تاریخ پرماجرای بشریت، از دورترین ازمنه گرفته تا امروز، هرگز خاموش نشده است، این مبارزه دنباله ی مبارزه ی تمام پیامبران و مردان اصلاح طلب جهان و به تعبیر دیگر دنباله ی جنگهای «بدر و احزاب» بود.همه می دانیم هنگامی که «پیامبر اسلام» به عنوان یک رهبر انقلاب فکری و اجتماعی برای نجات بشریت از انواع بت پرستی و خرافات، و آزادی انسانها از چنگال جهل و بیدادگری قیام کرد و قشرهای ستمدیده و حق طلبی را که مهمترین عناصر تحول بودند به گرد خود جمع نمود، در [ صفحه 10] این موقع مخالفان این نهضت اصلاحی که در راس آنها ثروتمندان بت پرست و رباخوار مکه بودند، صفوف خود را فشرده ساخته، برای خاموش کردن