درسهایی از علوم قرآنی (طاهری)

اشاره

بسم اللّه الرحمن الرحیم

تقدیم به:

ساحت مقدس نبی اعظم اسلام: حضرت محمد مصطفی صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و اهل بیت معصوم و پاک او علیهم السّلام و تقدیم ثواب آن به روح پر فتوح پدر بزرگوارم «شیخ حسین طاهری» که معلم قرآن من بود و دهها نفر از محضر پر فیضش، قرآن را فرا گرفته و با کلام الهی آشنا شدند، اللّهمّ تقبّل منّا إنّک أنت السّمیع العلیم.

مؤلف

درسهایی از علوم قرآنی(طاهری)، ج 1، ص: 6

1- قالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً «1».

یعنی: «پیامبر به پیشگاه خدا عرضه داشت: پروردگارا! این قوم من، قرآن را ترک گفته و از آن دوری جستند».

2- «إلی اللّه أشکوا من معشر یعیشون جهّالا و یموتون ضلالا لیس فیهم أبور من الکتاب إذا تلی حقّ تلاوته و لا سلعه أنفق بیعا و لا أغلی ثمنا من الکتاب إذا حرّف عن مواضعه» «2».

یعنی: «به خداوند شکایت می برم از گروهی که زندگی می کنند در حال نادانی و می میرند در حال گمراهی، در نزد آنان کالایی کم بهاتر از قرآن نیست! اگر بحق تلاوت (تفسیر) شود و کالایی پر فروشتر و گرانبهاتر از قرآن نیست، اگر از مواضع خود منحرف گردد».

قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم: «فإذا التبست علیکم الفتن کقطع اللّیل المظلم فعلیکم بالقرآن» «3».

یعنی: رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله و سلّم فرمودند: «هر گاه فتنه ها همانند پاره های شب تاریک به شما رو آورد، به قرآن پناه برید». (1) سوره فرقان، آیه 30.

(2) نهج البلاغه، خطبه 17.

(3) اصول کافی ج 2، کتاب فضل القرآن ج 2.

درسهایی