بايد قيام امام حسين (ع) را به جهانيان شناساند و مجالس حسيني را غني ساخت و فرياد دين خواهي و ستيز با ظلم و فساد امام حسين (ع) را در دنيا طنين افكن ساخت. امام حسين طنين فرياد زندگي است، پس بايد طنين آن در همه آفاق در پيچد.امام حسين (ع) در ذات و طبيعت خود، يك درياي خروشان عواطف و صداقت است. يك انسان والا، پاك، منور، بدون ذرّه اي شائبه ترديد در شخصيت ملكوتي والاي او. او براي هدف اسلامي و انساني خويش، سرسختانه تا پاي جان با حكومت ستمگر وقت، جنگيد و درس حريت و آزادي را به همه جهانيان نماياند.«ايها الناس ان رسول اللّه (ص) قال: من راي سلطاناً جائراً يعمل في عباد اللّه بالاثم و العدوان...». بحث بر سر اين است كه امام حسين (ع) فلسفه حركت خود را مقابله با جور قرار مي دهد و در راه مقدس ترين هدف ها -كه همه منصفين عالم آن را قبول دارند- دشوارترين مبارزه را تحمل مي كند. دشوارترين مبارزه، مبارزه غريبانه است.كشته شدن در ميان هياهو و هلهله دوستان و تحسين عاميانه هر دو، چندان دشوارنيست. مبارزه سرسختانه از حق، در حالي كه سپاه دشمن چندين برابر سپاه اوست،حكايت از اين مي كند كه براي حفظ دين و ارزش هاي آن، بايد با ظلم و حاكمان باطل و ناحق، مبارزه كرد و باطل را از بين برد و حق را احيا نمود.