مقدمه جواد القیومی الاصفهانی بر کتاب موسوعه الادعیه

اشاره

سرشناسه : قیومی اصفهانی، جواد، 1342 -

عنوان و نام پدیدآور : مقدمه جواد القیومی الاصفهانی بر کتاب موسوعه الادعیه/ اعداد جواد القیومی الاصفهانی.

مشخصات نشر : مشهد: مجمع البحوث الاسلامیه، 1418 ق .= 1376.

مشخصات ظاهری : 6 ج.

شابک : دوره 964-444-025-0 : ؛ 20000ریال: ج. 1 964-444-024-2 : ؛ 45000 ریال(ج.1، چاپ دوم) ؛ 27000ریال: ج. 2 964-444-168-0 : ؛ 31500ریال: ج. 3 964-444-193-1 : ؛ 90000 ریال (ج. 3، چاپ دوم) ؛ ج. 4 964-444-240-7 : ؛ 90000 ریال (ج. 4، چاپ دوم) ؛ ج. 5 964-444-243-1 : ؛ ج. 6 964-444-251-2 :

یادداشت : عربی.

یادداشت : ج.1(چاپ دوم: 1426ق.= 1384).

یادداشت : ج. 3 و 4 (چاپ دوم: 1428 ق.= 1386).

یادداشت : کتابنامه.

مندرجات : ج. 1. الادعیه الایات القرآنیه- صحیفه النبویه.- ج. 2. الصحیفه العلویه - الصحیفه الفاطمیه.- ج. 3. الصحیفه الحسنیه - الصحیفه الحسینیه - الصحیفه السجادیه - الصحیفه الباقریه.- ج. 4. الصحیفه الصادقیه .- ج. 5. الصحیفه الکاظمیه تاالصحیفه المهدیه.- ج. 6. کتاب المزار.

موضوع : دعاها

شناسه افزوده : بنیاد پژوهش های اسلامی

رده بندی کنگره : BP267/8 1376 /ق 95م 8

رده بندی دیویی : 297/772

شماره کتابشناسی ملی : م 78-16009

مقدمه جواد القیومی الاصفهانی

بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله الذی جعل الدعاء مصباحا للمتهجدین، و فلاحا للسائلین، و جمالا للعابدین، و مضمارا للسبق للمشتاقین، و کنزا للمعاد للراجین، و بلدا آمنا للعاکفین، و جنه واقیه للداعین، و فتحا لابواب الحوائج للمحتاجین و دروعا واقیه من الاخطار للمتوسلین، و امانا للاخطار فی الازمان و الاسفار للطالبین، و وسیله للاقبال الی الاعمال المقربه الی رب العالمین. و الصلاه و السلام علی محمد و آله الطاهرین، المتخلقین بمحاسن الآداب و مکارم الاخلاق، و الهدین الی اشرف الاعمال و الخصال، و الداعین بمهج الاذکار و الدعوات، و الذین زارهم الملائکه و الناس بکامل الزیارات. أما بعد: الدعاء لغه النداء و الاستدعاء، تقول: دعوت فلانا اذا نادیته و صحت به، و اصطلاحا طلب الدانی بغیته من العالی علی جهه الخضوع و الاستکانه (1) ، و هو امر حث العقل و النقل علیه. أما العقل: فلأن دفع الضرر عن النفس مع القدره علیه و التمکن منه واجب، و حصول الضرر ضروری الوقوع لکل انسان فی دار الدنیا، کیف لا و هو فی دار الحوادث التی لا تستقر علی حال و فجائعها لا ینفک عنها احد، اما بالفعل او بالقوه، فضررها اما حاصل او متوقع الحصول، و کلاهما یجب ازالته مع القدره علیه، و الدعاء محصل لذلک، و هو مقدور فیجب المصیر الیه، قال امیرالمؤمنین علیه السلام مشیرا الی هذا المعنی: «ما المبتلی الذی اشتد به البلاء باحوج الی الدعاء من المعافی الذی لا یأمن البلاء» (2) . و سموه فی الروایات بانه سلاح المؤمن، و السلاح مما یجلب به النفع و یستدفع به

ص: 1