- مشخصات كتاب
- مقدمه
- سوء استفاده از آموزههاي مهدويت
- انحراف در موضوع مهدويت
- عاقبت ادعاهاي دروغين
- وصايت و جانشيني باب
- ميرزا حسينعلي «بهاء» كيست؟
- آغاز دعوت ميرزا حسينعلي «بهاء»
- پيدايش فرقه «بهايي»
- سرانجام دعوت ميرزا «بهاء»
- جانشيني پسر بعد از پدر
- رياست شوقي افندي و ديگر رهبران بهائيان
- بهائيان و استعمار گران
- استعمار و «مذهب تراشي»
- همبستگي يهوديان و بهائيان
- به رسميت شناختن يكديگر
- حمايت روسيه تزاري از بهائيان
- استعمار انگليس و بهائيان
- گرايش سران بهائيت به آمريكا
- وضعيت فعلي بهاييان در آيينه غربيان و استكبار جهاني
- تلاش بهائيان در افزايش جمعيت
- تلاش غرب براي جلوه دادن فرقه بهائيت در رديف اديان الهي
- حمايت آمريكا از فرقه ضاله بهائيت
- پاورقي
از بابي گري تا بهايي گري
مشخصات كتاب
عنوان : از بابي گري تا بهايي گري
پديدآورندگان : عزالدين رضانژاد(پديدآور)
نوع : متن
جنس : مقاله
الكترونيكي
زبان : فارسي
صاحب محتوا : موسسه فرهنگي و اطلاع رساني تبيان
توصيفگر : باب
بهاييت
فتنه باب
وضعيت نشر : قم: موسسه فرهنگي و اطلاع رساني تبيان، 1387
ويرايش : -
خلاصه :
مخاطب :
يادداشت : ,ملزومات سيستم: ويندوز 98+ ؛ با پشتيباني متون عربي؛ + IE6شيوه دسترسي: شبكه جهاني وبعنوان از روي صفحه نمايش عنوانداده هاي الكترونيكي
منشأ مقاله: نشريه انتظار، شماره 10، (دي 1382): ص 271 - 288
شناسه : oai:tebyan.net/6242
تاريخ ايجاد ركورد : 1387/12/3
تاريخ تغيير ركورد : 1387/12/3
تاريخ ثبت : 1389/6/28
قيمت شيء ديجيتال : رايگان
مقدمه
در بخش هاي پيشين اين سلسله نوشتار در موضوع فرقه هاي انحرافي، از ادّعاهاي واهي «بابيّت»، زمينه ها و اعتقادات اين فرقه، و مهم ترين نكات انحرافي آن درباره مهدويت و ادّعاي دروغين رسالت و نبوت - مطالبي آمده بود. علاوه بر آن، ضمن معرفي كتاب شناسي نقد بابيّت، از چگونگي سوء استفاده از عنوان مقدّس «باب» سخن به ميان آمد. اينك ادامه جريان بابيّت و پيدايش مسلك جديدي به نام «بهائيت» و نقش استعمار در حمايت از آن به اجمال پي گرفته مي شود.
سوء استفاده از آموزه هاي مهدويت
«مهدويت» اعتقادي سازنده، متكامل و اميدبخش بود كه پيامبر اسلام(ص) به نقل فريقين ويژگي هاي آن را بيان فرمود و امّت را به انتظار آن ترغيب فرمود. در طول تاريخ مسلمانان، همواره برخي از افراد بيماردل، جاهل و هوا پرست از اين آموزه هاي آموزنده، سوء استفاده كردند و با اين هدف به ادّعاهاي واهي پرداختند. وقتي كه علي محمد شيرازي در سال 1260ق خود را «قائم منتظر» خواند، ظاهراً نخستين گروندگان به او را - عدّه اي از - شيخيان متعصّبي تشكيل مي دادند كه بنابر آموزه هاي سيدكاظم رشتي منتظر ظهور امام بودند؛ [1] كساني مانند ملاحسين بشرويه اي كه در مسجد كوفه در انتظار ظهور اعتكاف گزيده بود و چون خبر به او رسيد، نزد علي محمد رفت و با او گفت و گو كرد و دعويش را پذيرفت. علي محمد نيز او را «باب» خواند و براي دعوت به خراسان فرستاد تا مردم را گرد آورد و با درفش هاي سياه خروج كنند!!! علي محمد خود نيز براي اين كه به مقتضاي حديثي كه مي گويد: امام زمان(ع) از مكّه ظهور خواهد كرد و يارانش