ردپاي الحاد و وابستگي در تبار هويدا

مشخصات كتاب

مؤلف: سيد رضا هاشمي

مجله زمانه / چاپ دوم / سال ششم / شماره 61 / مهر 1386

برگرفته از:

مقدمه

در حكومت هاي استبدادي شاهنشاهي، بررسي روابط خانوادگي يكي از عرصه هاي مطالعاتي بسيار مهم مي باشد؛ زيرا اساسا بنياد و رشد اين قبيل نظام هاي حكومتي بر نسبت هاي فاميلي و روابط مشابه استوار است. وابستگي عباس هويدا - كه بيش از سيزده سال زمام دولت ايران را در دوران پهلوي دوم بر عهده داشت - به تشكيلات بهائيت و رابطه ي او با اين فرقه، در همين چارچوب نيازمند بررسي مي باشد. نوشتار زير بر همين اساس تهيه شده است. عباس هويدا (دولتمرد «بهائي تبار» عصر پهلوي) كه بيش از سيزده سال زمام دولت ايران را در زمان سلطنت محمدرضا بر عهده داشت، مشهورتر از آن است كه به معرفي نياز داشته باشد. عده اي از مطلعان در مورد اينكه خود وي نيز (همچون پدر و جدش: عين الملك و ميرزا رضا قناد) به مسلك بهائيت پايبند بوده است ترديد كرده و او را فردي اساسا لا مذهب شمرده اند، اما صرف نظر از بحث و داوري در اين باره، ارتباط هويدا با تشكيلات بهائيت، امري مسلم است و مي دانيم كه حضور وي در رأس دولت، راه را براي هجوم «انبوه» بهائيان به پست هاي «كليدي» كشور گشود و اعضاي فرقه اي كه از بدو پيدايش تا آن روز، مورد خشم و نفرت عامه ملت بود با موافقت دربار پهلوي و پشتيباني امريكا و صهيونيسم، مقامات داراي پست هاي حساس سياسي، نظامي، امنيتي، اقتصادي و فرهنگي را در چنگ گرفتند و به قول ارتشبد حسين فردوست، مقام اطلاعاتي مهم رژيم شاه، «در زمان هويدا ديگر كار بهائي ها