اشاره

شناخت شيخيه، با شناسايي «شيخ احمد» گره خورده است؛ چه اين كه شيخيه، به او منسوب اند و اساس تعاليم خود را از او گرفته اند. مشرب و سيره ي شيخ احمد، دامنه ي تأثير او را به پس از حياتش رسانده، و تحولاتي را در تاريخ اماميه - از قرن سيزده به بعد - به بار آورده است. از اين رو، دانستن شرح حال او [4] و ذكر ويژگي هاي علمي و عملي وي، ضرورت دارد. شيخ احمد، مشهور به «احسايي»؛ فرزند زين الدين بن ابراهيم است كه در رجب 1166 به دنيا آمد و در ذيقعده ي سال 1241 به ديار باقي شتافت. وي را «عالم»، «حكيم» و «فقيه» نام داري خوانده اند كه با اظهار بعضي از عقايد و برداشت هاي فلسفي - عرفاني، مخالفت عده اي از فقيهان و متكلمان را برانگيخت تا جايي كه برخي به «كفر» او شهادت دادند. زادگاه شيخ احمد احسايي، روستاي «مطيرفي» واقع در منطقه ي «احساء» در شرق عربستان است. به گفته ي احسايي، سابقه ي تشيع در نياكان وي، به جد چهارم او «داغر» باز مي گردد. «داغر»،