فرقه انحرافي ابتكاري بهائيت
مشخصات كتاب
مؤلف: محمود قوچاني
فرقه انحرافي ابتكاري بهائيت
بهائيت كه يك آيين دست ساز و كاملاً مرتبط با استعمارگراني از قبيل انگلستان و آمريكاست، در آغاز فعاليت خود را در ايران آغاز كرد. اوج فعاليت اين فرقه انحرافي را بايد در دوران سلطنت مظفرالدين شاه قاجار دانست، كه پس از آن در دوره سلطنت احمدشاه، رضاخان و نيز دوره دوم محمدرضا، بهائيان در ايران بسط و سلطه بيشتري يافتند و توانستند براي اين آيين انحرافي پيروان بيشتري پيدا كنند. درباره تحليل شكل گيري اين آيين انحرافي و علل قوت يافتن آن در ابتداي دوره ادعاي بابي گري، نظرات متفاوتي ارائه شده است كه در ذيل به چند مورد آنها اشاره مي شود. نظر اول، معتقد است كه هر چند بهائي گري و بابي گري انحرافي نابخشودني و تحريفي اساسي در آموزه هاي ديني مسلمانان محسوب مي شود، اما به دليل ويژگي هاي شخصيتي علي محمد شيرازي كه ادعاي بابي گري را آغاز كرد و مخبط و معلول بودن وي از لحاظ ذهني، نبايد اين پديده را در آغاز ادعاي بابي گري يك توطئه و دسيسه دانست. آنچه مسلم است، بعدها اين شخص و ادعاي بيمارگونه وي از سوي كانون هاي استعماري و استعمارگران انگليسي و آمريكايي مورد استفاده قرار گرفت و آنها در جهت اهداف استعماري خويش و براي از ميان بردن اسلام و قدرت علماي واقعي آن به پشتيباني از اين فرقه ضاله دست زدند. بر اين مبنا بهائي گري در ابتداي تشكيل يك ماليخولياي شخصي پنداشته مي شود كه در مرحله بقا و بسط از سوي استعمارگران مورد استفاده قرار گرفته است. بدين ترتيب، بابيت و بهائيت