"
next
Read Book مدعيان سفارت و نيابت حضرت مهدي ( عليه السلام )
Book Information


Favoured:
0

Download Book


Visit Home Page Book

مدعیان سفارت و نیابت

مشخصات کتاب

شماره کتابشناسی ملی : ایران

سرشناسه : ساده، مجتبی

عنوان و نام پدیدآور : مدعیان سفارت و نیابت/مجتبی الساده ؛ مترجم: اهپور حسینی

منشا مقاله : موعود ،ش 87 ، اردیبهشت 1387 : ص 16 - 19

یادداشت : قسمت دوم

توصیفگر : محمدبن حسن (عج)، امام دوازدهم ، 255ق -

توصیفگر : احمدالبصری، عبدالوهاب حسن

توصیفگر : Muhammad ibn Hasan, Imam

توصیفگر : گروه سفارت یا باب المولی

توصیفگر : مهدویت

توصیفگر : دروغ گویی

توصیفگر : بحرین

شناسه افزوده : ، مترجم حسینی، اهپور

مقدمه

دعوی سفارت، همان ادعای ارتباط با امام حجّت (ع) در زمان غیبت کبرا است. مدعیان سفارت، ادعا می کنند که احکام شرعی و مسائل فقهی را از امام(ع) دریافت می کنند؛ گاهی این احکام و مسائل درست و راست و مبتنی بر نظر فقها است و برخی از آنها نیز نادرست و باطل است.

اشاره

پیش از این، به معرفی گروه های مدّعی سفارت و نیابت امام زمان(ع) در بحرین و عراق پرداختیم. در بخش اول از این قسمت، دیدگاه علمای عراق را در برابر گروه انصارالمهدی که رهبر آنان _ احمد الحسن _ خود را یمانی موعود می دانست، می خوانیم. در بخش دوم نیز، موضوع ادعای مهدویت را بررسی خواهیم کرد.

اقدام علمای عراق در برابر گروه یمانی

علمای عراق به رویارویی با جنبش مشکوک احمد حسن که از جانب دشمنان اسلام و دستگاه های اطلاعاتی کشورهای غربی علیه اسلام، تشیع [1] و به ویژه بر ضد مستحکم ترین دژ این مذهب یعنی مرجعیت کارگردانی و هدایت می شد، پرداختند. علما، اقداماتی را برای کشف حقیقت جنبش و جلوگیری از گسترش آن انجام دادند. از جمله این اقدامات، موارد ذیل بود: _ مناظره دفتر آیت الله سیستانی با آنها، _ مناظره دفتر شهید محمد صادق صدر(ره)، در بصره و بغداد _ مناظره دفتر سید محمود الحسنی در العماره _ دعوت مناظره شیخ علی کورانی از آنها و فرار آنها از این کار شیخ کورانی، احمد حسن را یک شخص بسیار نا آگاه توصیف کرد و گفت: «احمد حسن از مناظره می گریزد و هنگامی که ما از او در مورد معجزاتش پرسش می کنیم _ معجزاتی که از نظر او تأیید کننده این وصایت او از امام مهدی(عج) است _ از پاسخ گفتن ابا می کند». [2] . اما خطر این گروه، همچنان پا برجاست و کشف حقیقت آن، نیازمند تلاش و وقت بیشتری است. در اینجا خالی از فایده نیست که اشاره ای به توقیع شریفی که از امام زمان(ع) خطاب به نماینده اش _ سمری _ صادر شده و

1 to 13