مهدویت و فرقه های انحرافی (فرقه ی شیخیه)

مشخصات کتاب

مؤلف: احمد عابدی

برگرفته از: مجله انتظار، فصلنامه علمی- تخصصی ویژه امام مهدی (عج)

سال: اول

شماره: دوم

تاریخ: زمستان 1380

مقدمه

مکتب شیخیه (کشفیه - پایین سری) در اوایل قرن 13 ه.ق به وسیله ی احمد بن زین الدین معروف به « شیخ احمد احسایی » (1241 - 1166 ق) پدید آمد. مکتبی که نه تنها خود دستخوش تحولات زیاد گردید؛ بلکه باعث به وجود آمدن تحولات بسیار دینی و اجتماعی و حتی نظامی در کشور ایران شد و بذر بابیت و بهائیت پاشیده گردید. شیخ احمد احسایی، گر چه در حوزه های علوم دینی حضور داشت؛ اما کمتر به درس اساتید حاضر می شد و مدعی بود که در فراگیری علوم، شاگرد کسی نبوده و تنها آنچه را می داند از راه خواب به دست آورده است. شاگردان او نیز این ادعا را درباره ی استاد خود تصدیق می کردند [1] این نکته به رغم آن که حکایت از نوعی بلوغ و رشد فکری دارد، می تواند نشانگر نقطه ضعفی نیز باشد؛ زیرا برخی از علوم و معارف، چیزی نیستند که در قالب الفاظ و مفاهیم قرار گرفته و هر کسی بتواند بدون استاد آنها را به دست آورد. همان طور که در مورد فلسفه و عرفان همیشه تذکر داده اند که خواندن این درس ها، بدون استاد موجب زحمت برای خود و دیگران می گردد. پیروان شیخیه، چنان در حق شیخ احمد مبالغه کرده که ادعا نموده اند: « شیخ خدمت حضرت حجت (عج) رسیده است. [2] این در حالی است که حتی برخی از بزرگان، به انحراف و بلکه تکفیر شیخ احمد، حکم داده اند.

بدن هور قلیایی

یکی از مهم ترین اندیشه های شیخ احمد احسایی « بدن هورقلیایی » است که این بدن در شهر « جابلقا و جابرسا » قرار دارد. او به گمان خود، با