گزارش تاريخ يا تبليغ مسلك؟

مشخصات كتاب

برگرفته از:

بهائيت آن گونه كه هست / مؤسسه جام جم / چاپ اول / 1387

گزارش تاريخ يا تبليغ مسلك؟

آقاي عباس امانت، مورخ بهائي تبار معاصر، متأسفانه همچون مورخان وابسته به اين فرقه، گزارش تاريخ را با اغراض شخصي و فرقه اي درآميخته است. وي در گزارش مجلس مناظره علماي تبريز با باب، به عمد يا سهو، مرتكب اشتباهاتي مي شود كه به برخي از آنها اشاره مي كنيم: روشن است كه، آزمون علمي و ديني باب توسط علماي تبريز، براي تشخيص صحت و سقم ادعاهاي اين مدعي نوظهور، و تعيين تكليف ملت و دولت در برابر او، صورت گرفت و به رغم تبليغاتي كه شده و جاي نقدش در اين مختصر نيست. علما از عهده اين امر نيز به خوبي برآمدند. عجيب است كه جناب امانت، از آزمون ياد شده، با عناوين گزنده اي چون «تفتيش عقايد» و «استنطاق» ياد مي كند و علما را با اطلاق برچسب «بازجويان» بر آنها، فرو مي كوبد. (قبله ي عالم، ص 138 و 140 و 141) در حالي كه مي دانيم، شخص باب. در مهد تشيع، مدعي مقامي «آسماني» شده بود و خود را باب (دروازه علم) آخرين پيشواي معصوم شيعه، حضرت مهدي (عج)، بلكه در اين اواخر، خود آن حضرت قلمداد مي كرد و اين گونه دعاوي براي جامعه تشيع و رهبران ديني آن، شديدا ايجاد «تكليف» مي كرد و بايد راست و دروغ آن سريعا معلوم مي شد. چه، اگر ادعاي مزبور «راست» بود. بر آنان واجب مي شد كه رشته اطاعت مطلق از وي را برگردن افكنند، و اگر دروغ نيز بود، او را به عنوان «بدعتگزار و مفتري در دين» شديدا طرد مي كردند. طبيعي است مردم نمي توانند هر ادعايي