بنیان پاک و میلاد فرخنده

مولود بزرگ مکّه در یکی از ماههای حرام رجب پذیرای مقدم زائران بیت اللَّه الحرام بود.

زائران آداب و مناسک مربوط به زیارت خانه خدا را انجام می دادند و به گرد آن طواف می کردند.

گاه پروردگارشان را می خواندند و گاه نیز بتها را.

درمیان آنان زن بزرگواری نیز دیده می شد که او هم به طواف مشغول بود امّا نه آنسان که دیگران، آری توجّه او تنها به خدای یکتا معطوف بود.

روحش لبریز از خضوع خداگرایان و خشوع محتاجان و وقار و متانت امیدواران به فضل خدا بود.

خدای یگانه را می خواند و ازاو می خواست سنگینی باری را که از آن می ترسید و پرهیز می کرد، کاهش دهد.

او پیش از این سه پسر و یک دختر زاده بود، امّا در هیچ کدام از آنها درد زایمان مانند این بار، بر وی و اعصابش فشار نیاورده بود.

بسیار می گریست و با التماس خدا را می خواند تا شاید درد زایمان رابر او آسان گرداند که ناگهان در قسمت غربی خانه خدا، جایی که گروهی از حجاج گرد آمده بودند، حادثه شگفت آوری رخ داد: آن زن در آخرین طوافهای خود به دور خانه خدا نزدیک رکن یمانی رسیده بود که به ناگاه دیوار خانه برای او از هم شکافت و گویی بانگی آهسته او را صدا زد که به خانه پروردگارت درون آی! زن به درون رفت و مردم درعین شگفتی و ناباوری این صحنه رامی دیدند وهمچون حیرت زدگان فریاد سر می دادند.

درپی فریاد و غوغای اینان دیگر زائران