- مشخصات کتاب
- آرامگاه ها
- آثار باستانی ولایات افغانستان
- دیگر آثار باستانی افغانستان
- استو پاهای چشمه معاذالله
- استوپاهای دوره بودایی توپ دره
- بازارسر پوشیده حلم
- باغ لطیف
- بالاحصار گردیز
- بوستان سرای
- چاه بست
- تخت رستم
- خان قاه کلانده دادی
- دیوارهای سرکوه شیردروازه و آسمائی
- زیارت شیخ سعدالدین احمدانصاری
- ساختمان سرا جالعمارت
- طاق بست
- غارهای بامیان
- قصر جبلاسراج
- قصر جهان نما
- قلعه بالاحصار
- قلعه سراج
- کاخکوتی باغچه
- مسجد چوب فروشی
- مسجد سه دکان
- مسجد شریف ملا محمود
- مسجدعیدگاه
- مسجد نُهگنبد
- منار علم وجهل
- منارهای مسعود و بهرام شاه
- موزه تپه سردار
- نماز گاههای هرات
- آثار باستانی بلخ
- اماکن تاریخی کابل
- کتیبه های باستانی
- شهرهای تاریخی بامیان
- ارگ هرات
- بند امیر بامیان
- بتهای بامیان
- چل زینه
- دره پنجشیر
- گازرگاه
- قلعه تاریخی بُست
- قصر دارالامان
- مسجد جامع هرات
- مسجد کبود
- منار جام
- موزه ملی افغانستان
- مصلی هرات
- پل مالان
- تخت رستم
- تنگه خیبر
بوده است؟ زردشت یا بودا؟ آن را کسی لا اقل دقیق نبود که برای من بگوید.
تنگه خیبر
تنگه خیبر یا گردنه خیبر دره و گذرگاهی معروف در رشته کوه هندوکش است که در مرز میان افغانستان و پاکستان قرار دارد. این گردنه که قرنها راه داد و ستد و هجوم از آسیای مرکزی بوده اینک حلقه عمدهٔ ارتباطی بین پیشاور پاکستان و کابل افغانستان می باشد. این گردنه ارتفاعش از 1070 متر تجاوز نمی کند.
گردنهٔ خیبر یکی از راه های عمدهٔ هجوم به هند بوده است. ظاهراً اسکندر مقدونی قسمتی از سپاهیان خود را که تحت فرماندهی هفایستیون و پردیکاس بود از این راه عبور داد و خود راه ساحل شمالی رود کابل را پیش گرفت. سلطان محمود غزنوی، تیمور لنگ و بابر در لشکرکشی به هند و نادرشاه افشار در لشکرکشی از این راه گذشتند. گذشته از دشواریهای طبیعی عبور از خیبر به سبب قبائل سرسخت اطراف نیز دشوار بود. از جمله این قبائل قبیلهٔ اَفریدی است که مردمی گردنکش و آشوب طلب بودند و در مقابل هرگونه نفوذ خارجی مقاومت می کردند. انگلیسها اول بار در 1839 م. در اولین جنگ افغانستان و بریتانیا از خیبر گذشتند و دشواریهای بسیار دیدند در دومین جنگ افغانستان و بریتانیا بموجب پیمان گندمک 1879 م. خیبر تحت نظارت بریتانیا قرار داده شد. در 1897 م. افریدیها گردنه را گرفتند و بریتانیائی ها را بیرون راندند و چندی آنرا در تصرف داشتند. سرانجام بریتانیا حفظ و حراست جاده را در مقابل اجرت به افریدیها سپرد ولی خود ناچار مأمورین گشتی داشت.