تخريب «هويت» ملي، به نفع غربزدگي
مشخصات كتاب
برگرفته از:
بهائيت آن گونه كه هست / مؤسسه جام جم / چاپ اول / 1387
تخريب «هويت» ملي، به نفع غربزدگي
تفصيل بحث را از مقاله اينجانب: «موضع بابيان، ازليان و بهائيان درباره مليت»، مندرج در كتاب مؤلفه هاي هويت ملي در ايران، چاپ پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي، بجوييد. از جمله تمهيدات استعمارگران در قرن 19 و 20 ميلادي، اقداماتي بود كه جهت همگون سازي فرهنگي جوامع غيراروپايي، خصوصا اسلامي با جامعه اروپا انجام دادند. اين اقدامات بويژه روي دو كانون خطرناك متمركز شده بود: 1. ترويج اباحه گري و سكولاريسم و دنيوي (غيرديني) كردن عامه مردم، كه در هر جامعه، با توجه به فرهنگ و دين خاص آن، به شكل خاصي انجام مي شد. 2. پديد آورن طبقه اي از خواص روشنفكر سكولار كه اصول فكري و مباني ارزشي و نگرشهاي آنها همساز با فرهنگ غربي باشد، كه در اين صورت در مرحله تصميم و رفتار نيز به گونه اي عمل مي كردند كه خواسته يا نخواسته در جهت حفظ و گسترش نفوذ و منافع قدرتهاي استعمارگر اروپايي تاثير مي گذاشت. در ايران، اين تمهيدات از اواخر سلطنت فتحعلي شاه (پس از جنگ دوم ايران و روس 1828 _ 1862) آشكارا شروع شد. نقطه آغاز، شيخيه (فرقه اي انحرافي از شيعه اثني عشري به رهبري شيخ احمد احسايي و سيد كاظم رشتي) بود كه احتمالا خود مسبوق به گرايشهاي صوفيانه و اخباري گري و خلاف عقل گرايي و اصول گرايي است. موهومات و لاطائلات مبهم سران شيخيه بستر مناسبي را براي پيدايش فرقه اي بدعت آميز، كه مبتني بر نسخ شريعت اسلام و اباحه گري مطلق باشد، فراهم مي كرد. اين فرقه، بابيت بود. اما ديدگاه آنها درباره موضوع مورد بحث (يعني موضع