معناى استفاده است. و «من شى ء» كه مبيّن «ما» ى موصوله است، افاده عموم مى كند؛ يعنى هر آنچه را كه استفاده كرديد. ثانياً، قانون كلّى كه در موردى وارد مى شود، نمى توان آن را به مصداق ياد شده تخصيص داد، چه بسيار است در قرآن مجيد و در حديث و در متعارف كه امر مخصوص را به ملاحظه حاجتى كه به آن بوده [است]، ذكر مى كنند و بلافاصله قانون كلّى را به ملاحظه بيان آن ذكر مى كنند كه شامل آن امر مخصوص و غير آن مى شود.

بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم

محضر مبارك مرجع عالى قدر آيةاللَّه ميلانى - مدّ ظلّه العالى -

خواهشمند است سؤالهاى اين جانب را كتباً جواب مرحمت فرماييد.

س 1 - اسم اعظم چيست؟

س 2 - آيا دوازده امام عليهم السلام اسم اعظم را مى دانستند؟

س 3 - آيا امام عليه السلام به نيرو و قوّت امامت مى تواند مرده را زنده نمايد؟

س 4 - آيا امام مى تواند از خود معجزه نشان بدهد؟

س 5 - آيا شفاعت امامان در روز قيامت حقّ است؟

س 6 - آيا ما شيعيان محتاج به شفاعت ائمه معصومين عليهم السلام هستيم؟ و يا به وسيله نماز و روزه هايمان نجات مى يابيم؟

س 7 - اگر كسى - العياذ باللَّه - منكر رحمت آل محمّد صلى الله عليه وآله باشد، چه اشكالى دارد؟

باسمه تعالى شأنه

ج 1 - در بعضى روايات است كه اسم اعظم در آية الكرسى است و در بعضى روايات در سه آيه سوره حشر است(1) و ظاهر آن است كه هر شخصى كه تقواى قلب

ص: 111