"
backnext
مطالعه کتاب زندگی سياسی هشتمين امام ، حضرت عليٍ بن موسي الرضا (عليه السلام)
فهرست کتاب
مشخصات کتاب


مورد علاقه:
0

دانلود کتاب


مشاهده صفحه کامل دانلود

تقرّب جسته و ابراز دوستی و هواخواهی نسبت به آنان کرده بود. [220].

آن گاه به رغم فتوای عمر، خلیفه دوّم، نکاح موقّت(متعه) را مباح شمرد و عمر را نیز به اهانت، «سرگین غلطان» می خواند. [221] البته مأمون خود در این گونه اقدامات هرگز تناقضی نمی دید و همه به نظرش صحیح و منطقی می نمودند. چه هر کدام در شرایط خاصّی انجام می پذیرفت. او همیشه با توجه به این شرایط و برای هماهنگی با مقتضیات روز گام برمی داشت. پس اشکالی نداشت که روزی علویان را به خود نزدیک سازد و تظاهر به بزرگداشت و اکرامشان کند، و روز دیگر حتی اجازه ورود به دستگاهش را از آنان سلب کرده، به آزار و قتلشان آن هم گاهی با سم و گاهی با شمشیر بپردازد.

نیاز به اقدام دیگر

مأمون می دید که این اقدامات نه هنوز برای فرونشاندن شورش های علویان کافی است، و نه برای رسیدن به تمام هدف هایش که برایتان برشمردیم. اقدام جدیدی که به خاطر رسید بسیار شگفت و هیجان انگیز بود، ولی البته با توجه به شرایط آن زمان گامی بود که خیلی طبیعی برداشته می شد، یعنی: گرفتن بیعت برای ولیعهدی اما رضا(ع) که پس از مأمون به مقام خلافت رسید. بدینوسیله مأمون او را امیر همه بنی هاشم چه عباسیان و چه طالبیان قرار داد و خود نیز لباس سبز پوشید.

نامه فضل بن سهل به امام

این نامه بازگو کننده چند نکته مهّم که برخی از آن ها را استخراج کرده برایتان بازگو می کنیم:

1 استعمال لقب(رضا) در این نامه جالب توجه است. این لقب را مأمون به امام داده بود، ولی نحوه استعمال مطلق این لقب در نامه فضل این نکته را می رساند که مأمون

1 تا 204