طبرستان فرستاد و در همانجا در عهد خلافت مهدى شهيد شد.

فتوح البلدان/ ترجمه محمد توكل، متن، ص: 476

محمد بن موسى بن حفص بن عمر بن علاء و ما يزديار بن قارن جبال شروين را كه نفوذناپذيرترين و سخت ترين كوهستان طبرستان است و جنگلها و درختان آن از همه انبوه تر است، در خلافت مأمون بگشودند. آنگاه مأمون مايزديار را به ولايت طبرستان و رويان و دنباوند گمارد و او را محمد ناميد و رتبه اسپهبدى به وى داد.

او همچنان تا زمان وفات مأمون بر آن مقام باقى بود و چون ابو اسحاق المعتصم به خلافت رسيد وى را در سمت خود باقى گذارد. لكن پس از شش سال و چند ماه كه از خلافت وى گذشت مايزديار عصيان كرده و جانب غدر پيش گرفت.

معتصم به عبد الله بن طاهر بن حسين بن مصعب عامل خود بر خراسان و رى و قومس و جرجان نوشت تا به جنگ وى رود. عبد الله عم خود حسن بن حسين را با مردانى از خراسان سوى او گسيل داشت و المعتصم نيز محمد بن ابراهيم بن مصعب را با جمعى از سپاهيان دربار خلافت اعزام داشت و چون دو لشكر در بلاد مايزديار به هم رسيدند برادر وى كه فوهيار بن قارن نام داشت به حسن و محمد نوشت كه بر ضد مايزديار و با ايشان هم رأى است. وى به سبب استخفافى كه مايزديار در حق او روا مى داشت از وى كينه به دل گرفته بود و مردم تحت فرمانروائى او نيز به خاطر جبارى و سخت گيرى او، سيره وى را نكوهش مى كردند. فوهيار به حسن نوشت كه در