قاموس قرآن جلد 4

شین:؛ ج 4، ص: 1

شین: حرف شانزدهم از الفبای فارسی و حرف سیزدهم از الفبای عربی است در حساب ابجد بجای عدد سیصد است. جزء کلمه واقع میشود، بتنهائی معنائی ندارد.

شئم:؛ ج 4، ص: 1

شئم: فَأَصْحٰابُ الْمَیْمَنَهِ مٰا أَصْحٰابُ الْمَیْمَنَهِ. وَ أَصْحٰابُ الْمَشْئَمَهِ مٰا أَصْحٰابُ الْمَشْئَمَهِ واقعه: 8- 9.شؤم و مشئمه هر دو مصدراند بمعنی نامبارکی (و شقاوت) چنانکه یمن و میمنه مصدراند بمعنی مبارکی (و سعادت) اصحاب مشئمه یعنی یاران شومی و کسانیکه پیوسته با شومی و شقاوت توأم اند معنی آیه چنین است: یاران برکت و سعادت چه یاران برکت و سعادت و یاران بدبختی چه یاران بدبختی!! نظیر این دو آیه است آیۀ أُولٰئِکَ أَصْحٰابُ الْمَیْمَنَهِ. وَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیٰاتِنٰا هُمْ أَصْحٰابُ الْمَشْأَمَهِ بلد: 18- 19.بعضی ها آنرا اصحاب یمین و اصحاب شمال معنی کرده اند ولی این درست نیست زیرا میان این دو معنی فرق بسیار است گرچه مصداقا یکی اند و گرچه اصحاب مشئمه و اصحاب میمنه را در آیات 38 و 41 واقعه اصحاب یمین و اصحاب شمال خوانده است. میمنه و مشئمه بجای فَأَمَّا الَّذِینَ شَقُوا … - وَ أَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا هود: 106- 108. و بجای فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَ سَعِیدٌ هود: 105. می باشند.

شأن:؛ ج 4، ص: 1

شأن: کار. حال. وَ مٰا تَکُونُ فِی شَأْنٍ … وَ لٰا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلّٰا کُنّٰا عَلَیْکُمْ شُهُوداً … یونس: 61.شأن در آیه بمعنی کار و حال است.لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ

قاموس قرآن، ج 4، ص: 2

عبس: 37.یَسْئَلُهُ مَنْ فِی السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ رحمن: 29. آیه صریح است که در سموات موجودات زنده و ذی شعور وجود دارد که مثل مردم زمین از خدا رفع حوائج خویش را میخواهند خواه بطوری فطری باشد مثل وَ آتٰاکُمْ مِنْ کُلِّ مٰا سَأَلْتُمُوهُ ابراهیم: 34. و خواه بطور علم و توجه زیرا که موجودات فقر مطلق اند و پیوسته بخدا محتاج اند