- مشخصات کتاب
- اشاره
- فهرست مطالب
- مقدمه
- فصل اوّل: بقعه و تکیه علّامه میرزا ابوالمعالی کلباسی«ره»
- فصل دوّم :میرزا ابوالمعالی کلباسی«ره»
- اشاره
- میرزا ابوالمعالی کلباسی
- نام، لقب و کنیه
- تولّد، والدین و خاندان
- دوران کودکی و نوجوانی
- بشارت به آیندهی درخشان
- توفیق الهی در رشد و شکوفایی ابوالمعالی
- گفتاری از ابوالمعالی در شرح احوال خود و پدر گرامی
- تحصیلات و اساتید
- استاد به روایت شاگرد
- یادآوری:
- زمانه و معاصران
- احوال معنوی و فضایل اخلاقی
- زهد و روی گردانی از دنیا
- ادعیه و راز و نیاز
- تأکید بر انجام تعقیبات و مستحبات نماز
- احتراز از اموال شبههناک
- احتیاط در تصرّف در امور
- احترام به سادات
- سوگواری در مجالس عزای سیّدالشهدا(ع)
- روحانیت و صفای مجلس و معنویت محضر ابوالمعالی
- هدر ندادن اوقات و جدیّت در تحصیل علم
- برطرف شدن وسواس شرعی از آیتاللّه بروجردی به سفارش میرزا ابوالمعالی
- حوزهی تدریس و شاگردان
- جایگاه ویژهی اجتهاد و لزوم کسب مقدّمات آن
- آثار و تألیفات
- آثار چاپ شدهی علّامه ابوالمعالی
- شیوههای جدید ابوالمعالی در علوم اسلامی و نوآوری در علم رجال و درایه
- عوامل پیشرفت و اسباب ترقی میرزا ابوالمعالی
- آمادگی برای سفر آخرت
- وفات
- مزار ابوالمعالی و برکات آن
- مرقد ابوالمعالی
- علّامه میرزا ابوالمعالی از نگاه دیگران
- فصل سوّم : فرزندان و خاندان میرزا ابوالمعالی کلباسی«ره»
- اشاره
- فرزندان و خاندان میرزا ابوالمعالی
- حاج میرزا جمالالدین کلباسی
- علامه میرزا جمالالدّین کلباسی در آثار دیگران
- آیت اللّه حاج میرزا محمود مقتدایی
- حاج میرزا کمالالدّین معروف به میرزا ابوالهدی کلباسی
- نام، لقب و کنیه
- تولد
- تربیت و تحصیلات
- معاصران
- مقام علمی و حوزه تدریس
- شاگردان و راویان
- جایگاه ممتاز علّامه میرزا ابوالهدی در علم رجال و داریة
- علت توجه میرزا ابوالهدی به علم رجال
- احوال شخصی و فضایل اخلاقی
- زهد و پرهیزکاری
- میرزا ابوالهدی و جمالالدّین فرشتگان بر روی زمین
- قناعت و پرهیز از تجمل
- عنایت ویژه به نماز در اول وقت و تأکید بر تعقیبات
- تواضع و غلبهی بر هوی
- کرامات معنوی و مکاشفات روحانی
- روزی بیگمان
- ندای غیبی
- دعوت شدهی به بهشت
- تجلی معارف توحیدی و نیل به مرتبه یقین
- بشارت حسینی
- نزول سُنْدُس و اِسْتَبْرَق از آسمان
- حکایاتی شنیدنی و عبرتآموز دربارهی برخی علما و رجال نامی از زبان فقیه علّامه میرزا ابوالهدی
- فوت شگفت آقا سیّد محمد باقر درچهای
- حوالهی امیر مؤمنان علی(ع) به حاجی سید اسد اللّه[ شفتی]
- اقتدای فرشتگان به سیّد بحرالعلوم
- راه نجات به ولایت و اصلاح امور ناس
- آثار و تألیفات
- بازگشت به سوی معبود
- وفات و مدفن
- فرزندان و خاندان گرامی
- میرزا ابوالهدی از نگاه علما و بزرگان
- اعقاب دختری میرزا ابوالمعالی کلباسی
- شجرهنامهی خاندان ملاباشی
- حاج محمد حسن خراسانی کرباسی نیای بزرگ خاندان کلباسی در اصفهان
- حاج شیخ محمدباقر کلباسی
- حاج شیخ موسی کلباسی
- میرزا عبدالرحیم کلباسی
- حاج شیخ ابوالفضل کلباسی
- حاج شیخ محمد علی کلباسی
- حاج میرزا علی محمد کلباسی
- آقا رضا کلباسی
- میرزا محمد حسین کلباسی
- فصل چهارم : فقیهان و دانشمندان تکیه میرزا ابوالمعالی
- اشاره
- آیتاللّه حاج شیخ محمد حسین قودجانی أشنی
- آیتاللّه حاج شیخ نورالدین قودجانی أشنی
- آیت اللّه اشنی و خاطرهای از امام خمینی
- حاج آقا مرتضی رشتی
- ملاّ مصطفی فروشانی سدهی
- حاج سیّد محمّد حسن موسوی کاشانی (حدود 1250 -1320 ق.)
- فصل پنجم: هنرمندان و شاعران در تکیه میرزا ابوالمعالی کلباسی
- تصاویر
- تصاویری از خاندان، آشنایان و آرامگاه میرزا ابوالمعالی کلباسی
- تصاویر جمعی از مشاهیر شاگردان میرزا ابوالمعالی کلباسی
- فهرست اعلام
- فهرست منابع و مآخذ
آقا نور بوده است.
معاصرین
حاج شیخ نورالدین با بسیاری از بزرگان علمای معاصر و فقهای دوران اخیر، هم دوره و هم مباحثه بوده است. ایشان در مجلس درس استاد همایی، در دروسی مانند مغنی و مطول و شرح شمسیه، که در مسجد جارچی منعقد بود و پیوسته 70 و 80 تن از فضلای اصفهان در آن شرکت می کرده اند، با حضرات آیات: آقا سیّد حسن مدرّس، حاج شیخ مرتضی اردکانی و حاج شیخ عباسعلی ادیب، هم مباحثه بوده است.(1) همچنین در دروس قم با مرحوم مدرس و در درس عارف شاه آبادی نیز با امام خمینی هم دوره بوده است.(2) ایشان در حوزه علمیه قم، پنج سال هم حجره ای امام بوده است.(3)
مشاغل و مناصب اجتماعی
حاج شیخ نورالدین قودجانی با اینکه مقام علمی والایی داشت، هیچگاه از وظایف اجتماعی خود و رابطه اش با مردم غافل نبود. ایشان خود را محدود به تدریس نکرد بلکه علاوه بر آن به تبلیغ آیین مبین اسلام و سخنرانی در مجالس عمومی و خصوصی و حتّی به کار وکالت نیز اشتغال داشت. در مجموع، فعالیت ها و مشاغل اجتماعی معظم له را می توان چنین تقسیم بندی نمود.(4)
ص: 209