سخنرانی خود می کرده، به گونه ای که اگر نوارهای ضبط شده از آن ها پیاده و چاپ شوند، چندین مجلد از مطالب نفیس و نکات و فواید عمیق در علوم نقلی و عقلی خواهد شد. ویژگی دیگر خطابه های ایشان، مخالفت صریح با ظلم و فساد رژیم شاهنشاهی بوده است. ایشان در سخنرانی های خود به طور علنی با بی حجابی و بی عفتی و ستم ها و بی دادی های آن روزگار مبارزه می کرده است، به همین سبب چندین بار از سوی اداره شهربانی وقت اصفهان، احضار شده بود.

به گفته ی برخی از علماء مرحوم أشنی، مظلوم از دنیا رفت زیرا آدمی بسیار نجیب و مطلع از سیاست دنیا و صهیونیست ها بود، امری که چندان در اصفهان به آن اقبال نشان نمی دادند.(1)

مجالس روضه و وعظ آیت اللّه قودجانی، شهرت بسیاری در اصفهان داشت و مردم، علاقه زیادی به بیانات ایشان نشان می دادند، بطوری که معظم له بر اساس دعوت مردم و مجامع مختلف، در سی سال آخر عمرش، بطور منظم، منبر و مجلس سخنرانی داشت. در آن زمان جلسات متعددی در شهر اصفهان در باب مسائل اجتماعی و مذهبی بر قرار بود. در این بین، جلسات بزرگانی مانند حضرات آیات: حاج سیّد عبدالحسین طیّب، حاج شیخ محمد باقر زند کرمانی، حاج شیخ نورالدین اشنی و آقا سیّد حسن مدرّس، اهمیت خاصی داشت و مشهورتر از بقیه بود. مرحوم آیت الله اشنی قودجانی، که شخصیتی بزرگوار و برخوردار از دانش وسیع بود، مجالس هفتگی اش بیشتر در زمینه فلسفه احکام بود.