پرتوي از انوار نهج البلاغه

مشخصات كتاب

عنوان و نام پديدآور: پرتوي از نهج البلاغه محمدعلي صادقي ناشر : محمدعلي صادقي

مشخصات ظاهري: ص 132

وضعيت فهرست نويسي: فهرستنويسي قبلي شماره كتابشناسي ملي: 61253

ستايشگري پروردگار در خور كيست؟

اصل: الحمدلله الذي لا يبلغ مدحته القائلون.

ترجمه: ستايش سزاوار خداوندي است كه گويندگان بر ستايشگري او رسائي ندارند.

واژه ها: حمد در كلام عرب، ثنا گفتن بر جميل اختياري است يعني ستودن كمالات و افعال اختياري در موجود زنده و دانائي كه از روي اراده و اختيار فيض و احسان او به ديگري رسيده باشد.

و مدح و مدحت معني آن وسيع تر است يعني ستودن هر كمالي را خواه اختياري و غير اختياري و خواه در موجود زنده و با شعور باشد و خواه در جماد بي جان و بي شعور، شامل مي شود.

از اين جهت بر درخشندگي مرواريد مدح كردن رواست ولي حمد كردن

(صفحه 6)

درست نيست. و چون اطلاق حمد و مدح بر خدا رواست در اين كلام مولي (ع) هر دو آمده است. و نياوردن حمد به جاي مدحت براي تفنن در عبارت و دوري از تكرار، در يك جمله است كه لازمه ي فصاحت مي باشد.

شرح: از اين فراز از سخن مولي (ع) مي توان نكات زير را بهره برداري كرد:

1- از تفسيري كه براي حمد ياد شد و اثبات حقيقت آن براي خدا، روشن مي شود كه خدا آفريدگار دانا و توانا و زنده اي است كه از روي اراده و اختيار موجودات جهان را لباس هستي پوشانيده و آنان را مشمول فيوضات و نعمتهاي بي كران خود گردانيده است و به عبارت ديگر با اثبات حمد براي خدا، علم و قدرت و حيات و اراده اختيار و فياضيت همه جانبه ي او اثبات مي شود. و