فروغ قرآن در نگاه سيدالساجدين علیه السلام
مشخصات كتاب
مؤلف: عباس كوثري
ناشر : عباس كوثري
مقدمه
قرآن نمونه كامل آميختگي اعجاز تكوين و تشريع است. كتابي است كه بشريّت توان آوردن همانندي براي آن نداشته و دستورات و جامعيت آن، هر انديشمند حكيم را به خضوع و ستايش وامي دارد. هر قدر انسان ها از صفاي روحي و طهارت معنوي بهره مند باشند، مي توانند جلوه هايي از جمال دلربايش را شهود كنند همان گونه كه قرآن مي فرمايد:«لايمسُّهُ الاّ المطهّرون.» [1] . از آنجا كه خاندان عصمت و وحي برگزيدگاني هستند كه طبق آيه ي «تطهير» در اوج پاكي و قداست قرار گرفته و از هر گونه پليدي بدورند، تمام جانشان مستغرق در قرآن مجيد شده و شايسته ترين انسان هايي هستند كه تفسير روشن آيات الهي را فرا راه تشنگان حقيقت قرار مي دهند. يكي از اين منظومه هاي نوراني، سجاد آل محمد زين العابدين عليه السلام است. در اين مقال، با نگاهي گذرا سخنان نوراني اش را درباره ي قرآن مي نگريم؛ بدان اميد كه جرعه نوش معارف قرآني با جام عترت باشيم.
عظمت قرآن
امام زين العابدين عليه السلام از رسول اكرم صلي الله عليه و آله نقل مي كند كه فرمود: «من اعطاه الله القرآن فَرَأي انّ احداً اُعطي افضل ممّا اُعطي فقد صغّر عظيما و عظّم صغيراً»؛ شخصي را كه خداوند به او دانش قرآني عطا نموده، اگر تصوّرش اين باشد كه كسي را بهتر از اين عطاي الهي داده اند، در حقيقت بزرگي را كوچك شمرده و كوچكي را بزرگ دانسته است. [2] .
ويژگي هاي قرآن
اشاره
در دعاي امام زين العابدين عليه السلام برخي از ويژگي هاي ختم قرآن اين چنين بيان شده است.
نور هدايت
قرآن كريم از خود با صفت «نور» ياد مي كند و مي فرمايد: «و انزلنا اليكم نوراً مبينا» [3] اما اين نورانيّت براي چه فردي است؟ امام عليه السلام مي فرمايد:«و جَعَلْتَهُ نوراً نَهتَدِي مِن ظُلَمِ الضَّلالَة والجَهالة باتّباعه؛ بار خدايا! قرآن را نور و روشنايي گردانيدي كه با پيروي از تعاليم آن از تاريكي هاي گمراهي و ناداني رهايي يابيم.» [4] . در رابطه با جاودانگي نور قرآن مي فرمايد: «و نور هُديً لايُطْفَأ عَنِ الشّاهِدين برهانه؛ و آن را نور هدايتي قرار دادي كه برهان و دليل آن از شاهدان و گواهان خاموش نمي شود.» [5] . در حديثي ديگر امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «كان عليّ ابن الحسين صلوات الله عليه احسن الناس صوتاً بالقرآن و كان السّقّاؤون يمرّون فيقفون ببابه يسمعون قرائتَه و كان ابوجعفرعليه السلام احسن الناس صوتاً؛ علي بن الحسين عليه السلام خوش صداترين افراد در خواندن قرآن بود. افراد سقا همواره به هنگام عبور، بر در خانه اش مي ايستادند و به قرائت او گوش مي دادند. و ابوجعفر(امام باقرعليه السلام) نيز نيكوترين صدا را در خواندن قرآن داشت.»
درمان دردها
قرآن مي فرمايد:«و َنُنَزِّلُ مِنَ القرآن ما هو شفاءٌ و رحمةٌ للمؤمنين»؛ «ما فرو فرستاديم از قرآن آنچه را كه براي مؤمنان شفا و رحمت است.» [6] اما اين كه در چه زمان و براي چه فرد؟ امام زين العابدين عليه السلام در دعاي خويش اين گونه بيان مي دارد: «و شفاءً لِمَنْ اَنْصَتَ بِفهم التّصديق الي اسْتماعه؛ قرآن شفا و درمان است براي كسي كه فهميدن آن را از روي تصديق و باور خواسته و براي شنيدنش خاموش گشته است.» [7] .
ترازوي عدالت
قرآن مجيد مي فرمايد: «اي كساني كه ايمان آورده ايد! براي خدا قيام كنيد، و از روي عدالت گواهي دهيد. دشمني با جمعيتي، شما را به گناه و ترك عدالت نكشاند. عدالت ورزيد كه به پرهيزكاري نزديك تر است و از «معصيت» خدا بپرهيزيد كه خداوند از آنچه انجام مي دهيد، با خبر است.» [8] و خطاب به پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله مي فرمايد:«بگو به هر كتابي كه خدا نازل كرده، ايمان آورده ام و مأمورم در ميان شما عدالت كنم.» [9] و عدالت را مبناي تشكيل خانواده دانسته و مي فرمايد:«فَاِنْ خفتم الاّ تعدلوا فواحدة» [10] و نيز مبناي روابط اقتصادي قلمداد شده و مي فرمايد:«و اوفوا الكيل و الميزان بالقسط»؛ «و حقّ پيمانه و وزن را به عدالت ادا كنيد.» [11] و همچنين حل منازعات را بر اساس عدالت خواستار شده است و مي فرمايد: «فاصلحوا بينهما بالعدل و اقسطوا اِنّ الله يُحِبُّ المُقْسطين»؛ «در ميان آن دو به عدالت صلح برقرار سازيد و عدالت پيشه كنيد كه خداوند عدالت پيشگان را دوست دارد.» [12] اما اين كه چه معيار و ملاك و قانوني مي توان براي به